Reconstruction:Proto-Germanic/manalīkô
Jump to navigation
Jump to search
Proto-Germanic[edit]
Etymology[edit]
From *manalīkaz (“manlike”) + *-ô. Equivalent to *manô (“man”) + *-līkaz (“-like, -ly”) + *-ô.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
*manalīkô m[1]
Inflection[edit]
masculine an-stemDeclension of *manalīkô (masculine an-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *manalīkô | *manalīkaniz | |
vocative | *manalīkô | *manalīkaniz | |
accusative | *manalīkanų | *manalīkanunz | |
genitive | *manalīkiniz | *manalīkanǫ̂ | |
dative | *manalīkini | *manalīkammaz | |
instrumental | *manalīkinē | *manalīkammiz |
Descendants[edit]
- Old English: manlīca, monlīca
- Old High German: manalīhho, manalīcho, manlīcho; manalīhha, manalīcha, manlīcha f
- Middle High German: manlīch
- Old Norse: mannlíkan n
- Icelandic: mannlíkan n
- Gothic: 𐌼𐌰𐌽𐌻𐌴𐌹𐌺𐌰 (manleika)
References[edit]
- ^ Orel, Vladimir (2003) “*mann-līkōn”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden: Brill, →ISBN, page 260