adiutancik
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Alternative forms[edit]
Etymology[edit]
From adiutant + -ik. First attested in 1807.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
adiutancik m animal
Declension[edit]
Declension of adiutancik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | adiutancik | adiutanciki |
genitive | adiutancika | adiutancików |
dative | adiutancikowi | adiutancikom |
accusative | adiutancika | adiutanciki |
instrumental | adiutancikiem | adiutancikami |
locative | adiutanciku | adiutancikach |
vocative | adiutanciku | adiutanciki |
Related terms[edit]
adjectives
- adiutancki
- (Middle Polish) adiutański
- adiuwantowy
nouns
verb
- adiutantować impf
References[edit]
- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “adjutancik”, in Słownik języka polskiego[1]
Further reading[edit]
- adiutancik in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “adjutancik”, in Słownik języka polskiego[2] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 8
- adiutancik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego