anarchiczny

Polish

Etymology

From anarchia +‎ -iczny. First attested in 1785.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.narˈxit͡ʂ.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɨ
• Syllabification: a‧nar‧chicz‧ny

Adjective

anarchiczny (not comparable, derived adverb anarchicznie)

1. (relational) anarchy; anarchic

   wolność anarchiczna ― anarchic freedom

2. anarchic, chaotic (without order)

Declension

Declension of anarchiczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	anarchiczny		anarchiczna	anarchiczne	anarchiczni	anarchiczne
genitive	anarchicznego		anarchicznej	anarchicznego	anarchicznych
dative	anarchicznemu		anarchicznej	anarchicznemu	anarchicznym
accusative	anarchicznego	anarchiczny	anarchiczną	anarchiczne	anarchicznych	anarchiczne
instrumental	anarchicznym		anarchiczną	anarchicznym	anarchicznymi
locative	anarchicznym		anarchicznej	anarchicznym	anarchicznych

Related terms

adjectives

• anarchistowski
• anarchistyczny
• anarchokomunistyczny
• anarchosyndykalistyczny

 

adverb

• anarchistycznie

 

nouns

• anarchia
• anarchista
• anarchistka
• anarchizacja
• anarchizm
• anarchoindywidualizm
• anarchokolektywizm
• anarchokomunizm
• anarchosyndykalista
• anarchosyndykalizm

 

verbs

• anarchizować
• zanarchizować

 

Further reading

• anarchiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• anarchiczny in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “anarchiczny”, in Słownik języka polskiego‎^[2]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “anarchiczny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[3]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “anarchiczny”, in Słownik języka polskiego‎^[4] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 35
• anarchiczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego