bibliograf

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Back-formation from bibliografia. First attested in 1801.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /biˈbljɔ.ɡraf/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɡraf
  • Syllabification: bi‧blio‧graf

Noun

[edit]

bibliograf m pers (female equivalent bibliografka)

  1. bibliographer

Declension

[edit]
[edit]
adjective
adverb
noun

References

[edit]
  1. ^ Władysław Knapiński (326) Materiały, notatki i wycinki z gazet ks. Władysława Knapińskiego, dotyczące zakonów w Polsce i za granicą, zbierane do prac autorskich i redakcyjnych[1], page 1801
  2. ^ bibliograf in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]
  • bibliograf in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bibliograf in Polish dictionaries at PWN

Romanian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from French bibliographe. By surface analysis, biblio- +‎ -graf.

Noun

[edit]

bibliograf m (plural bibliografi)

  1. bibliographer

Declension

[edit]

Volapük

[edit]

Noun

[edit]

bibliograf (nominative plural bibliografs)

  1. bibliography

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]