centurionatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

centuriō (centurion) +‎ -ātus

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

centurionātus m (genitive centurionātūs); fourth declension

  1. (rare) the office of centurion
    Synonym: centuriātus
  2. (rare) an election of centurions
    Synonym: centuriātus

Declension

[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative centurionātus centurionātūs
Genitive centurionātūs centurionātuum
Dative centurionātuī centurionātibus
Accusative centurionātum centurionātūs
Ablative centurionātū centurionātibus
Vocative centurionātus centurionātūs

References

[edit]