coima

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Galician

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Galician-Portuguese cooyma (reparations), from Latin calumnia (fallacy). Doublet of calumnia.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈkojma/ [ˈkoj.mɐ]
  • Rhymes: -ojma
  • Hyphenation: coi‧ma

Noun

[edit]

coima f (plural coimas)

  1. (law, archaic) fine, reparations
[edit]

References

[edit]
  • cooyma” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • coom” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • coima” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • coima” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.

Portuguese

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Latin calumnia (fallacy).[1][2] Doublet of calúnia.

Pronunciation

[edit]
 
  • (Brazil) IPA(key): /ˈkoj.mɐ/ [ˈkoɪ̯.mɐ]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ˈkoj.ma/ [ˈkoɪ̯.ma]

  • Hyphenation: coi‧ma

Noun

[edit]

coima f (plural coimas)

  1. fine, reparations
    Synonym: multa
Derived terms
[edit]

References

[edit]

Etymology 2

[edit]

Verb

[edit]

coima

  1. inflection of coimar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Spanish

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Portuguese coima (fine), from Latin calumnia (false accusation).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈkoima/ [ˈkoi̯.ma]
  • Rhymes: -oima
  • Syllabification: coi‧ma

Noun

[edit]

coima f (plural coimas)

  1. bribe

Further reading

[edit]