condiscipulatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

condiscipulus (schoolmate) +‎ -ātus

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

condiscipulātus m (genitive condiscipulātūs); fourth declension

  1. (rare) companionship in school, the fact of being schoolmates

Declension

[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative condiscipulātus condiscipulātūs
Genitive condiscipulātūs condiscipulātuum
Dative condiscipulātuī condiscipulātibus
Accusative condiscipulātum condiscipulātūs
Ablative condiscipulātū condiscipulātibus
Vocative condiscipulātus condiscipulātūs

References

[edit]