coniugens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From con- +‎ iugēns.

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

coniugēns (genitive coniugentis); third-declension one-termination adjective

  1. uniting (as in marriage)

Declension

[edit]

Third-declension one-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative coniugēns coniugentēs coniugentia
Genitive coniugentis coniugentium
Dative coniugentī coniugentibus
Accusative coniugentem coniugēns coniugentēs coniugentia
Ablative coniugentī coniugentibus
Vocative coniugēns coniugentēs coniugentia
[edit]