consuetudinarius
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From cōnsuētūdō (“custom, habit”) + -ārius (“-ary”, adjectival suffix).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /kon.su̯eː.tuː.diˈnaː.ri.us/, [kõːs̠u̯eːt̪uːd̪ɪˈnäːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.swe.tu.diˈna.ri.us/, [konswet̪ud̪iˈnäːrius]
Adjective[edit]
cōnsuētūdinārius (feminine cōnsuētūdināria, neuter cōnsuētūdinārium, adverb cōnsuētūdināriē); first/second-declension adjective (Late Latin)
Inflection[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cōnsuētūdinārius | cōnsuētūdināria | cōnsuētūdinārium | cōnsuētūdināriī | cōnsuētūdināriae | cōnsuētūdināria | |
Genitive | cōnsuētūdināriī | cōnsuētūdināriae | cōnsuētūdināriī | cōnsuētūdināriōrum | cōnsuētūdināriārum | cōnsuētūdināriōrum | |
Dative | cōnsuētūdināriō | cōnsuētūdināriō | cōnsuētūdināriīs | ||||
Accusative | cōnsuētūdinārium | cōnsuētūdināriam | cōnsuētūdinārium | cōnsuētūdināriōs | cōnsuētūdināriās | cōnsuētūdināria | |
Ablative | cōnsuētūdināriō | cōnsuētūdināriā | cōnsuētūdināriō | cōnsuētūdināriīs | |||
Vocative | cōnsuētūdinārie | cōnsuētūdināria | cōnsuētūdinārium | cōnsuētūdināriī | cōnsuētūdināriae | cōnsuētūdināria |
Derived terms[edit]
- cōnsuētūdināriē (adverb)
Related terms[edit]
- cōnsuēscō (“accustom, habituate”)
References[edit]
- “consuetudinarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press