deerlijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch deerlike. Equivalent to deren +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdeːr.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: deer‧lijk
• Rhymes: -eːrlək

Adjective

deerlijk (comparative deerlijker, superlative deerlijkst)

1. hurting, painful
2. sad, saddening

Inflection

Declension of deerlijk
uninflected	deerlijk
inflected	deerlijke
comparative	deerlijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		deerlijk	deerlijker	het deerlijkst het deerlijkste
indefinite	m./f. sing.	deerlijke	deerlijkere	deerlijkste
	n. sing.	deerlijk	deerlijker	deerlijkste
	plural	deerlijke	deerlijkere	deerlijkste
definite		deerlijke	deerlijkere	deerlijkste
partitive		deerlijks	deerlijkers	—