deugdelijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch dogedelijc. Equivalent to deugd (“virtue”) +‎ -e- +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdøːɣ.də.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: deug‧de‧lijk

Adjective

deugdelijk (comparative deugdelijker, superlative deugdelijkst)

1. sound, solid

Inflection

Declension of deugdelijk
uninflected	deugdelijk
inflected	deugdelijke
comparative	deugdelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		deugdelijk	deugdelijker	het deugdelijkst het deugdelijkste
indefinite	m./f. sing.	deugdelijke	deugdelijkere	deugdelijkste
	n. sing.	deugdelijk	deugdelijker	deugdelijkste
	plural	deugdelijke	deugdelijkere	deugdelijkste
definite		deugdelijke	deugdelijkere	deugdelijkste
partitive		deugdelijks	deugdelijkers	—

Derived terms

• deugdelijkheid

Descendants

• Negerhollands: deuglik