dooddoenerig

Dutch

Etymology

From dooddoener (“debate stopper”) +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdoː(t)ˈdu.nə.rəx/
• Hyphenation: dood‧doe‧ne‧rig

Adjective

dooddoenerig (not comparable)

1. having the capability or effect to kill discussion, while also clichéd

Inflection

Declension of dooddoenerig
uninflected	dooddoenerig
inflected	dooddoenerige
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		dooddoenerig
indefinite	m./f. sing.	dooddoenerige
	n. sing.	dooddoenerig
	plural	dooddoenerige
definite		dooddoenerige
partitive		dooddoenerigs