eerlijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch êerlijc, from Old Dutch ērlīk, from Proto-West Germanic *aiʀulīk. Equivalent to eer (“honour”) +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈeːrlək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: eer‧lijk

Adjective

eerlijk (comparative eerlijker, superlative eerlijkst)

1. honest
2. fair, just

Inflection

Declension of eerlijk
uninflected	eerlijk
inflected	eerlijke
comparative	eerlijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		eerlijk	eerlijker	het eerlijkst het eerlijkste
indefinite	m./f. sing.	eerlijke	eerlijkere	eerlijkste
	n. sing.	eerlijk	eerlijker	eerlijkste
	plural	eerlijke	eerlijkere	eerlijkste
definite		eerlijke	eerlijkere	eerlijkste
partitive		eerlijks	eerlijkers	—

Antonyms

• oneerlijk

Derived terms

• eerlijk duurt het langst
• eerlijkheid
• oneerlijk

Descendants

• Afrikaans: eerlik
• Negerhollands: eerlik