fyrtelja

Old Norse

Etymology

From fyr- +‎ telja.

Verb

fyrtelja (singular past indicative fyrtalði, plural past indicative fyrtǫlðu, past participle fyrtalaðr)

1. to recount, retell, recite

Conjugation

Conjugation of fyrtelja — active (weak class 1)

infinitive	fyrtelja
present participle	fyrteljandi
past participle	fyrtaldr
indicative	present	past
1st-person singular	fyrtel	fyrtalda
2nd-person singular	fyrtelr	fyrtaldir
3rd-person singular	fyrtelr	fyrtaldi
1st-person plural	fyrteljum	fyrteldum
2nd-person plural	fyrtelið	fyrtelduð
3rd-person plural	fyrtelja	fyrteldu
subjunctive	present	past
1st-person singular	fyrtelja	fyrtǫlda
2nd-person singular	fyrtelir	fyrtǫldir
3rd-person singular	fyrteli	fyrtǫldi
1st-person plural	fyrtelim	fyrtǫldim
2nd-person plural	fyrtelið	fyrtǫldið
3rd-person plural	fyrteli	fyrtǫldi
imperative	present
2nd-person singular	fyrtel
1st-person plural	fyrteljum
2nd-person plural	fyrtelið

Conjugation of fyrtelja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	fyrteljask
present participle	fyrteljandisk
past participle	fyrtelzk
indicative	present	past
1st-person singular	fyrteljumk	fyrteldumk
2nd-person singular	fyrtelsk	fyrtaldisk
3rd-person singular	fyrtelsk	fyrtaldisk
1st-person plural	fyrteljumsk	fyrteldumsk
2nd-person plural	fyrtelizk	fyrtelduzk
3rd-person plural	fyrteljask	fyrteldusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	fyrteljumk	fyrtǫldumk
2nd-person singular	fyrtelisk	fyrtǫldisk
3rd-person singular	fyrtelisk	fyrtǫldisk
1st-person plural	fyrtelimsk	fyrtǫldimsk
2nd-person plural	fyrtelizk	fyrtǫldizk
3rd-person plural	fyrtelisk	fyrtǫldisk
imperative	present
2nd-person singular	fyrtelsk
1st-person plural	fyrteljumsk
2nd-person plural	fyrtelizk

Descendants

• Norwegian: fortelja
• Swedish: förtälja