goedertieren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch goedertiere. Equivalent to a univerbation of goeder +‎ tieren, literally “of good nature, of a good kind”.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɣu.dərˈtiː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: goe‧der‧tie‧ren

Adjective

goedertieren (comparative goedertierener, superlative goedertierenst)

1. (chiefly Christianity, otherwise archaic) charitable, benevolent

Inflection

Declension of goedertieren
uninflected	goedertieren
inflected	goedertieren
comparative	goedertierener
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		goedertieren	goedertierener	het goedertierenst het goedertierenste
indefinite	m./f. sing.	goedertieren	goedertierener	goedertierenste
	n. sing.	goedertieren	goedertierener	goedertierenste
	plural	goedertieren	goedertierener	goedertierenste
definite		goedertieren	goedertierener	goedertierenste
partitive		goedertierens	goedertiereners	—

Derived terms

• goedertierenheid