incantatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of incantō

Participle[edit]

incantātus (feminine incantāta, neuter incantātum); first/second-declension participle

  1. sung, having been sung
  2. recited, having been recited
  3. enchanted, having been enchanted

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incantātus incantāta incantātum incantātī incantātae incantāta
Genitive incantātī incantātae incantātī incantātōrum incantātārum incantātōrum
Dative incantātō incantātō incantātīs
Accusative incantātum incantātam incantātum incantātōs incantātās incantāta
Ablative incantātō incantātā incantātō incantātīs
Vocative incantāte incantāta incantātum incantātī incantātae incantāta

Descendants[edit]

  • English: incantation