kötetlen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian

[edit]

Etymology

[edit]

köt (to bind) +‎ -etlen (adjective-forming suffix)

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈkøtɛtlɛn]
  • Hyphenation: kö‧tet‧len
  • Rhymes: -ɛn

Adjective

[edit]

kötetlen (comparative kötetlenebb, superlative legkötetlenebb)

  1. untethered (not tied down)
    Az állatokat kötetlenül a szabadban tartjuk.We keep the animals untethered in the open.
  2. informal, free, casual, unrestrained (spontaneous, natural; unconstrained)
    kötetlen társalgáscasual conversation
    kötetlen formátumú szövegfree-from text
    kötetlen munkaidőflexible working hours
  3. (of a book, stationery) unbound

Declension

[edit]
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
singular plural
nominative kötetlen kötetlenek
accusative kötetlent kötetleneket
dative kötetlennek kötetleneknek
instrumental kötetlennel kötetlenekkel
causal-final kötetlenért kötetlenekért
translative kötetlenné kötetlenekké
terminative kötetlenig kötetlenekig
essive-formal kötetlenként kötetlenekként
essive-modal kötetlenül
inessive kötetlenben kötetlenekben
superessive kötetlenen kötetleneken
adessive kötetlennél kötetleneknél
illative kötetlenbe kötetlenekbe
sublative kötetlenre kötetlenekre
allative kötetlenhez kötetlenekhez
elative kötetlenből kötetlenekből
delative kötetlenről kötetlenekről
ablative kötetlentől kötetlenektől
non-attributive
possessive - singular
kötetlené kötetleneké
non-attributive
possessive - plural
kötetlenéi kötetlenekéi

Derived terms

[edit]

Further reading

[edit]