kennelijk
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From kennen (“to know, be acquainted with”) + -lijk.
Pronunciation[edit]
Audio: (file)
Adjective[edit]
kennelijk (comparative kennelijker, superlative kennelijkst)
Inflection[edit]
Declension of kennelijk | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | kennelijk | |||
inflected | kennelijke | |||
comparative | kennelijker | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | kennelijk | kennelijker | het kennelijkst het kennelijkste | |
indefinite | m./f. sing. | kennelijke | kennelijkere | kennelijkste |
n. sing. | kennelijk | kennelijker | kennelijkste | |
plural | kennelijke | kennelijkere | kennelijkste | |
definite | kennelijke | kennelijkere | kennelijkste | |
partitive | kennelijks | kennelijkers | — |
Adverb[edit]
kennelijk