nabyć

Polish

Etymology

From na- +‎ być.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈna.bɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -abɨt͡ɕ
• Syllabification: na‧być

Verb

nabyć pf (imperfective nabywać)

1. (transitive) to obtain, to acquire

   Synonym: zdobyć

2. (transitive) to buy, to purchase

   Synonyms: kupić, zakupić

Conjugation

Conjugation of nabyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nabyć
future tense	1st	nabędę			nabędziemy
	2nd	nabędziesz			nabędziecie
	3rd	nabędzie			nabędą
	impersonal	nabędzie się
past tense	1st	nabyłem, -(e)m nabył	nabyłam, -(e)m nabyła	nabyłom, -(e)m nabyło	nabyliśmy, -(e)śmy nabyli	nabyłyśmy, -(e)śmy nabyły
	2nd	nabyłeś, -(e)ś nabył	nabyłaś, -(e)ś nabyła	nabyłoś, -(e)ś nabyło	nabyliście, -(e)ście nabyli	nabyłyście, -(e)ście nabyły
	3rd	nabył	nabyła	nabyło	nabyli	nabyły
	impersonal	nabyto
conditional	1st	nabyłbym, bym nabył	nabyłabym, bym nabyła	nabyłobym, bym nabyło	nabylibyśmy, byśmy nabyli	nabyłybyśmy, byśmy nabyły
	2nd	nabyłbyś, byś nabył	nabyłabyś, byś nabyła	nabyłobyś, byś nabyło	nabylibyście, byście nabyli	nabyłybyście, byście nabyły
	3rd	nabyłby, by nabył	nabyłaby, by nabyła	nabyłoby, by nabyło	nabyliby, by nabyli	nabyłyby, by nabyły
	impersonal	nabyto by
imperative	1st	niech nabędę			nabądźmy
	2nd	nabądź			nabądźcie
	3rd	niech nabędzie			niech nabędą
passive adjectival participle		nabyty	nabyta	nabyte	nabyci	nabyte
anterior adverbial participle		nabywszy
verbal noun		nabycie

Further reading

• nabyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nabyć in Polish dictionaries at PWN