naczelnik

Polish

Etymology

Cognate with Czech náčelník and Serbo-Croatian načelnik.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈt͡ʂɛl.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛlɲik
• Syllabification: na‧czel‧nik

Noun

naczelnik m pers (female equivalent naczelniczka)

1. head, chief, leader

Declension

Declension of naczelnik

	singular	plural
nominative	naczelnik	naczelnicy/naczelniki (deprecative)
genitive	naczelnika	naczelników
dative	naczelnikowi	naczelnikom
accusative	naczelnika	naczelników
instrumental	naczelnikiem	naczelnikami
locative	naczelniku	naczelnikach
vocative	naczelniku	naczelnicy

Related terms

• czoło
• na czele
• naczelny

 

Further reading

• naczelnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• naczelnik in Polish dictionaries at PWN