natręt

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish natręt. By surface analysis, deverbal from natrącić się.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈna.trɛnt/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈna.trɛ̃t/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -atrɛnt
• Syllabification: na‧tręt

Noun

natręt m pers (diminutive (rare) natręcik)

1. someone who is annoying, intrusive, or clingy; an interloper or barnacle

   Synonyms: (Middle Polish) niewczas, (Middle Polish) wszetecznik, (Middle Polish) wszędybeł

2. (Middle Polish) lunatic, madman

   Synonyms: obłąkany, szaleniec, szalony, wiła

3. (Middle Polish) importunity

   Synonym: natarczywość

Declension

Declension of natręt

	singular	plural
nominative	natręt	natręci/natręty (deprecative)
genitive	natręta	natrętów
dative	natrętowi	natrętom
accusative	natręta	natrętów
instrumental	natrętem	natrętami
locative	natręcie	natrętach
vocative	natręcie	natręci

Derived terms

adjective

• natrętny

 

adverb

• natrętnie

 

nouns

• natręciuch
• natręctwo
• natrętnica
• natrętnik
• natrętność
• natręty

 

Further reading

• natręt in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• natręt in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “natręt”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]