niðurlægja

Icelandic

Etymology

From niður (“down, downwards”) +‎ lægja (“to lower, to let down”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnɪːðʏrˌlaiːja/

Verb

niðurlægja (weak verb, third-person singular past indicative niðurlægði, supine niðurlægt)

1. (transitive, with accusative) to humiliate, to abase

Conjugation

niðurlægja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að niðurlægja
supine (sagnbót)		niðurlægt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		niðurlægjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég niðurlægi	við niðurlægjum	present (nútíð)	ég niðurlægi	við niðurlægjum
	þú niðurlægir	þið niðurlægið		þú niðurlægir	þið niðurlægið
	hann, hún, það niðurlægir	þeir, þær, þau niðurlægja		hann, hún, það niðurlægi	þeir, þær, þau niðurlægi
past (þátíð)	ég niðurlægði	við niðurlægðum	past (þátíð)	ég niðurlægði	við niðurlægðum
	þú niðurlægðir	þið niðurlægðuð		þú niðurlægðir	þið niðurlægðuð
	hann, hún, það niðurlægði	þeir, þær, þau niðurlægðu		hann, hún, það niðurlægði	þeir, þær, þau niðurlægðu
imperative (boðháttur)	niðurlæg (þú)	niðurlægið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	niðurlægðu	niðurlægiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

niðurlægjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að niðurlægjast
supine (sagnbót)		niðurlægst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		niðurlægjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég niðurlægist	við niðurlægjumst	present (nútíð)	ég niðurlægist	við niðurlægjumst
	þú niðurlægist	þið niðurlægist		þú niðurlægist	þið niðurlægist
	hann, hún, það niðurlægist	þeir, þær, þau niðurlægjast		hann, hún, það niðurlægist	þeir, þær, þau niðurlægist
past (þátíð)	ég niðurlægðist	við niðurlægðumst	past (þátíð)	ég niðurlægðist	við niðurlægðumst
	þú niðurlægðist	þið niðurlægðust		þú niðurlægðist	þið niðurlægðust
	hann, hún, það niðurlægðist	þeir, þær, þau niðurlægðust		hann, hún, það niðurlægðist	þeir, þær, þau niðurlægðust
imperative (boðháttur)	niðurlægst (þú)	niðurlægist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	niðurlægstu	niðurlægisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

niðurlægður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	niðurlægður	niðurlægð	niðurlægt		niðurlægðir	niðurlægðar	niðurlægð
accusative (þolfall)	niðurlægðan	niðurlægða	niðurlægt		niðurlægða	niðurlægðar	niðurlægð
dative (þágufall)	niðurlægðum	niðurlægðri	niðurlægðu		niðurlægðum	niðurlægðum	niðurlægðum
genitive (eignarfall)	niðurlægðs	niðurlægðrar	niðurlægðs		niðurlægðra	niðurlægðra	niðurlægðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	niðurlægði	niðurlægða	niðurlægða		niðurlægðu	niðurlægðu	niðurlægðu
accusative (þolfall)	niðurlægða	niðurlægðu	niðurlægða		niðurlægðu	niðurlægðu	niðurlægðu
dative (þágufall)	niðurlægða	niðurlægðu	niðurlægða		niðurlægðu	niðurlægðu	niðurlægðu
genitive (eignarfall)	niðurlægða	niðurlægðu	niðurlægða		niðurlægðu	niðurlægðu	niðurlægðu

Synonyms

• (to humiliate): auðmýkja, lítillækka

Derived terms

• niðurlæging (“humiliation”)
• niðurlægjandi (“humiliating”)