pogranicznik

Polish

Etymology

From pogranicze +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔɡ.raˈɲit͡ʂ.ɲik/
• Rhymes: -it͡ʂɲik
• Syllabification: pog‧ra‧nicz‧nik

Noun

pogranicznik m pers

1. (colloquial) border guard
2. (archaic) one who lives in the borderlands

Declension

Declension of pogranicznik

	singular	plural
nominative	pogranicznik	pogranicznicy/pograniczniki (deprecative)
genitive	pogranicznika	pograniczników
dative	pogranicznikowi	pogranicznikom
accusative	pogranicznika	pograniczników
instrumental	pogranicznikiem	pogranicznikami
locative	pograniczniku	pogranicznikach
vocative	pograniczniku	pogranicznicy

Related terms

adjective

• pograniczny

 

noun

• pogranicze

 

Further reading

• pogranicznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pogranicznik in Polish dictionaries at PWN