röp

See also: röp-, rop, roep, ROP, ròp, and rợp

North Frisian

Etymology

From Old Frisian hrōpa, from Proto-West Germanic *hrōpan.

Verb

röp

1. (Sylt dialect) to call

Conjugation

Conjugation of röp

infinitive I	röp
infinitive II	tö röpen
past participle	rööpen
imperative	röp
	present	past
1st-person singular	ik röp	ik rööp
2nd-person singular	dü reepst	dü rööpst
3rd-person singular	hi/jü/hat reept	hi/jü/hat rööp
1st-person dual	wat röp	wat rööp
2nd-person dual	at röp	at rööp
3rd-person dual	jat röp	jat rööp
1st-person plural	wü röp	wü rööp
2nd-person plural	i röp	i rööp
3rd-person plural	ja röp	ja rööp
	perfect	pluperfect
1st-person singular	ik haa rööpen	ik her rööpen
2nd-person singular	dü heest rööpen	dü herst rööpen
3rd-person singular	hi/jü/hat heer rööpen	hi/jü/hat her rööpen
1st-person dual	wat haa rööpen	wat her rööpen
2nd-person dual	at haa rööpen	at her rööpen
3rd-person dual	jat haa rööpen	jat her rööpen
1st-person plural	wü haa rööpen	wü her rööpen
2nd-person plural	i haa rööpen	i her rööpen
3rd-person plural	ja haa rööpen	ja her rööpen
	future (skel)	future (wel)
1st-person singular	ik skel röp	ik wel röp
2nd-person singular	dü sket röp	dü wet röp
3rd-person singular	hi/jü/hat skel röp	hi/jü/hat wel röp
1st-person dual	wat skel röp	wat wel röp
2nd-person dual	at skel röp	at wel röp
3rd-person dual	jat skel röp	jat wel röp
1st-person plural	wü skel röp	wü wel röp
2nd-person plural	i skel röp	i wel röp
3rd-person plural	ja skel röp	ja wel röp