ruhani

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Azerbaijani

[edit]
Ruhanilər.

Etymology

[edit]

From Persian روحانی.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ruhɑːˈni]
  • Hyphenation: ru‧ha‧ni

Noun

[edit]

ruhani (definite accusative ruhanini, plural ruhanilər)

  1. cleric, clergyman

Declension

[edit]
    Declension of ruhani
singular plural
nominative ruhani
ruhanilər
definite accusative ruhanini
ruhaniləri
dative ruhaniyə
ruhanilərə
locative ruhanidə
ruhanilərdə
ablative ruhanidən
ruhanilərdən
definite genitive ruhaninin
ruhanilərin
    Possessive forms of ruhani
nominative
singular plural
mənim (my) ruhanim ruhanilərim
sənin (your) ruhanin ruhanilərin
onun (his/her/its) ruhanisi ruhaniləri
bizim (our) ruhanimiz ruhanilərimiz
sizin (your) ruhaniniz ruhaniləriniz
onların (their) ruhanisi or ruhaniləri ruhaniləri
accusative
singular plural
mənim (my) ruhanimi ruhanilərimi
sənin (your) ruhanini ruhanilərini
onun (his/her/its) ruhanisini ruhanilərini
bizim (our) ruhanimizi ruhanilərimizi
sizin (your) ruhaninizi ruhanilərinizi
onların (their) ruhanisini or ruhanilərini ruhanilərini
dative
singular plural
mənim (my) ruhanimə ruhanilərimə
sənin (your) ruhaninə ruhanilərinə
onun (his/her/its) ruhanisinə ruhanilərinə
bizim (our) ruhanimizə ruhanilərimizə
sizin (your) ruhaninizə ruhanilərinizə
onların (their) ruhanisinə or ruhanilərinə ruhanilərinə
locative
singular plural
mənim (my) ruhanimdə ruhanilərimdə
sənin (your) ruhanində ruhanilərində
onun (his/her/its) ruhanisində ruhanilərində
bizim (our) ruhanimizdə ruhanilərimizdə
sizin (your) ruhaninizdə ruhanilərinizdə
onların (their) ruhanisində or ruhanilərində ruhanilərində
ablative
singular plural
mənim (my) ruhanimdən ruhanilərimdən
sənin (your) ruhanindən ruhanilərindən
onun (his/her/its) ruhanisindən ruhanilərindən
bizim (our) ruhanimizdən ruhanilərimizdən
sizin (your) ruhaninizdən ruhanilərinizdən
onların (their) ruhanisindən or ruhanilərindən ruhanilərindən
genitive
singular plural
mənim (my) ruhanimin ruhanilərimin
sənin (your) ruhaninin ruhanilərinin
onun (his/her/its) ruhanisinin ruhanilərinin
bizim (our) ruhanimizin ruhanilərimizin
sizin (your) ruhaninizin ruhanilərinizin
onların (their) ruhanisinin or ruhanilərinin ruhanilərinin

Adjective

[edit]

ruhani (comparative daha ruhani, superlative ən ruhani)

  1. religious
    Synonym: dini
  2. spiritual
[edit]
  • ruh (spirit)

Further reading

[edit]

Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Ottoman Turkish روحانی (rûhānî),[1][2][3] from Arabic رُوحَانِيّ (rūḥāniyy).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ruːhaːˈniː/
  • Hyphenation: ru‧ha‧ni

Adjective

[edit]

ruhani

  1. Related to spirituality; spiritual.
  2. (religion, of people) Occupied with religious affairs; religious, spiritual.
  3. unworldly; spiritual, transcendent.

Declension

[edit]
The template Template:tr-pred-v-adj does not use the parameter(s):
2=d
Please see Module:checkparams for help with this warning.

Noun

[edit]

ruhani (definite accusative ruhaniyi, plural ruhaniler)

  1. Entity belonging to the world of spirits.

References

[edit]
  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “روحانی”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 992
  2. ^ Kélékian, Diran (1911) “روحانی”, in Dictionnaire turc-français[2], Constantinople: Mihran, page 630
  3. ^ Şemseddin Sâmi (1899–1901) “روحانی”, in قاموس تركی [kamus-ı türki] (in Ottoman Turkish), Constantinople: İkdam Matbaası, page 673

Further reading

[edit]