toe-eigenen

See also: toeëigenen

Dutch

Alternative forms

• (before 1996) toeëigenen

Etymology

From toe +‎ eigenen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtuˌɛi̯.ɣə.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: toe-ei‧ge‧nen

Verb

toe-eigenen

1. (reflexive) to appropriate

Inflection

Conjugation of toe-eigenen (weak, separable)
infinitive	toe-eigenen
past singular	eigende toe
past participle	toegeëigend
infinitive	toe-eigenen
gerund	toe-eigenen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	eigen toe	eigende toe	toe-eigen	toe-eigende
2nd person sing. (jij)	eigent toe	eigende toe	toe-eigent	toe-eigende
2nd person sing. (u)	eigent toe	eigende toe	toe-eigent	toe-eigende
2nd person sing. (gij)	eigent toe	eigende toe	toe-eigent	toe-eigende
3rd person singular	eigent toe	eigende toe	toe-eigent	toe-eigende
plural	eigenen toe	eigenden toe	toe-eigenen	toe-eigenden
subjunctive sing.1	eigene toe	eigende toe	toe-eigene	toe-eigende
subjunctive plur.1	eigenen toe	eigenden toe	toe-eigenen	toe-eigenden
imperative sing.	eigen toe
imperative plur.1	eigent toe
participles	toe-eigenend	toegeëigend
1) Archaic.

Related terms

• toe-eigening