trega

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰrɛːɣa/

  Rhymes: -ɛːɣa

Verb

trega (weak verb, third-person singular past indicative tregaði, supine tregað)

1. (transitive, with accusative) to mourn, to grieve

Conjugation

trega — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að trega
supine (sagnbót)		tregað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tregandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég trega	við tregum	present (nútíð)	ég tregi	við tregum
	þú tregar	þið tregið		þú tregir	þið tregið
	hann, hún, það tregar	þeir, þær, þau trega		hann, hún, það tregi	þeir, þær, þau tregi
past (þátíð)	ég tregaði	við treguðum	past (þátíð)	ég tregaði	við treguðum
	þú tregaðir	þið treguðuð		þú tregaðir	þið treguðuð
	hann, hún, það tregaði	þeir, þær, þau treguðu		hann, hún, það tregaði	þeir, þær, þau treguðu
imperative (boðháttur)	trega (þú)	tregið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tregaðu	tregiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tregast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að tregast
supine (sagnbót)		tregast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tregandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tregast	við tregumst	present (nútíð)	ég tregist	við tregumst
	þú tregast	þið tregist		þú tregist	þið tregist
	hann, hún, það tregast	þeir, þær, þau tregast		hann, hún, það tregist	þeir, þær, þau tregist
past (þátíð)	ég tregaðist	við treguðumst	past (þátíð)	ég tregaðist	við treguðumst
	þú tregaðist	þið treguðust		þú tregaðist	þið treguðust
	hann, hún, það tregaðist	þeir, þær, þau treguðust		hann, hún, það tregaðist	þeir, þær, þau treguðust
imperative (boðháttur)	tregast (þú)	tregist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tregastu	tregisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tregaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tregaður	treguð	tregað		tregaðir	tregaðar	treguð
accusative (þolfall)	tregaðan	tregaða	tregað		tregaða	tregaðar	treguð
dative (þágufall)	treguðum	tregaðri	treguðu		treguðum	treguðum	treguðum
genitive (eignarfall)	tregaðs	tregaðrar	tregaðs		tregaðra	tregaðra	tregaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tregaði	tregaða	tregaða		treguðu	treguðu	treguðu
accusative (þolfall)	tregaða	treguðu	tregaða		treguðu	treguðu	treguðu
dative (þágufall)	tregaða	treguðu	tregaða		treguðu	treguðu	treguðu
genitive (eignarfall)	tregaða	treguðu	tregaða		treguðu	treguðu	treguðu

Related terms

• tregi

Latin

Noun

trega f (genitive tregae); first declension

1. Alternative form of treuga

Old English

Etymology

From Proto-West Germanic *tregō, from Proto-Germanic *tregô. Cognate with Old Saxon trego, Old Norse tregi, Gothic 𐍄𐍂𐌹𐌲𐍉 (trigō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtre.ɡɑ/, [ˈtre.ɣɑ]

Noun

trega m

1. pain, grief, vexation, hurt, ill

Declension

Declension of trega (weak)

Case	Singular	Plural
nominative	trega	tregan
accusative	tregan	tregan
genitive	tregan	tregena
dative	tregan	tregum

Derived terms

• tintrega
• tregian

Related terms

• treg

Descendants

• English: treȝe, treiȝe, trei, trey, tray
  • English: tray