verdrietig

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verdrietich. Equivalent to verdriet +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈdri.təx/, /vɛrˈdri.təx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧drie‧tig
• Rhymes: -itəx

Adjective

verdrietig (comparative verdrietiger, superlative verdrietigst)

1. sad (chiefly in relation to the emotions of human and animals)

   Synonyms: droevig, treurig

Inflection

Declension of verdrietig
uninflected	verdrietig
inflected	verdrietige
comparative	verdrietiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		verdrietig	verdrietiger	het verdrietigst het verdrietigste
indefinite	m./f. sing.	verdrietige	verdrietigere	verdrietigste
	n. sing.	verdrietig	verdrietiger	verdrietigste
	plural	verdrietige	verdrietigere	verdrietigste
definite		verdrietige	verdrietigere	verdrietigste
partitive		verdrietigs	verdrietigers	—

Derived terms

• verdrietigheid

Descendants

• Negerhollands: verdrietig