wszemogący

Old Polish

Etymology

From wsze- +‎ mogący. Calque of Latin omnipotēns.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /fʃʲɛmɔɡɑ̃t͡sɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /fʃʲɛmɔɡɑ̃t͡sɨ/

Adjective

wszemogący

1. (Christianity, of God, attested in Lesser Poland) almighty, omnipotent
   • c. 1301-1350, Kazania świętokrzyskie‎^[1], Miechów, page dv 7:

     Ta to sloua tec to ocec suøti Sy[meon powiada na i]mø bogu ochchu usemogøcemu

     [Ta to słowa teć to ociec święty Sy[meon powiada na i]mię Bogu Oćcu wszemogącemu]

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[2], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], page Moys 4:

     Gospodzyn yako møsz boyvyøczy, wszemogøczy (omnipotens Ex 15, 3) ymø gego

     [Gospodzin jako mąż bojujący, Wszemogący (omnipotens Ex 15, 3) imię jego]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wszemogący”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN