επιρρηματικός

Greek

Adjective

επιρρηματικός • (epirrimatikós) m (feminine επιρρηματική, neuter επιρρηματικό)

1. (grammar) adverbial, relating to an adverb

Declension

Declension of επιρρηματικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επιρρηματικός •	επιρρηματική •	επιρρηματικό •	επιρρηματικοί •	επιρρηματικές •	επιρρηματικά •
genitive	επιρρηματικού •	επιρρηματικής •	επιρρηματικού •	επιρρηματικών •	επιρρηματικών •	επιρρηματικών •
accusative	επιρρηματικό •	επιρρηματική •	επιρρηματικό •	επιρρηματικούς •	επιρρηματικές •	επιρρηματικά •
vocative	επιρρηματικέ •	επιρρηματική •	επιρρηματικό •	επιρρηματικοί •	επιρρηματικές •	επιρρηματικά •

Related terms

• επίρρημα n (epírrima, “adverb”)
• επιρρηματική μετοχή f (epirrimatikí metochí, “adverbial participle”)