मध्यमपुरुष

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Sanskrit

[edit]

Noun

[edit]

मध्यमपुरुष (madhyamá-puruṣa) stemm

  1. a particular personification
  2. (grammar) the second person in verbal conjugation, a termination of the second person

Declension

[edit]
Masculine a-stem declension of मध्यमपुरुष
Nom. sg. मध्यमपुरुषः (madhyamapuruṣaḥ)
Gen. sg. मध्यमपुरुषस्य (madhyamapuruṣasya)
Singular Dual Plural
Nominative मध्यमपुरुषः (madhyamapuruṣaḥ) मध्यमपुरुषौ (madhyamapuruṣau) मध्यमपुरुषाः (madhyamapuruṣāḥ)
Vocative मध्यमपुरुष (madhyamapuruṣa) मध्यमपुरुषौ (madhyamapuruṣau) मध्यमपुरुषाः (madhyamapuruṣāḥ)
Accusative मध्यमपुरुषम् (madhyamapuruṣam) मध्यमपुरुषौ (madhyamapuruṣau) मध्यमपुरुषान् (madhyamapuruṣān)
Instrumental मध्यमपुरुषेन (madhyamapuruṣena) मध्यमपुरुषाभ्याम् (madhyamapuruṣābhyām) मध्यमपुरुषैः (madhyamapuruṣaiḥ)
Dative मध्यमपुरुषाय (madhyamapuruṣāya) मध्यमपुरुषाभ्याम् (madhyamapuruṣābhyām) मध्यमपुरुषेभ्यः (madhyamapuruṣebhyaḥ)
Ablative मध्यमपुरुषात् (madhyamapuruṣāt) मध्यमपुरुषाभ्याम् (madhyamapuruṣābhyām) मध्यमपुरुषेभ्यः (madhyamapuruṣebhyaḥ)
Genitive मध्यमपुरुषस्य (madhyamapuruṣasya) मध्यमपुरुषयोः (madhyamapuruṣayoḥ) मध्यमपुरुषानाम् (madhyamapuruṣānām)
Locative मध्यमपुरुषे (madhyamapuruṣe) मध्यमपुरुषयोः (madhyamapuruṣayoḥ) मध्यमपुरुषेषु (madhyamapuruṣeṣu)

Descendants

[edit]
  • Pali: majjhimapurisa (second person)