owocnik

Polish

Etymology

From owoc +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈvɔt͡s.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡sɲik
• Syllabification: o‧woc‧nik

Noun

owocnik m inan

1. (mycology) sporocarp

Declension

Declension of owocnik

	singular	plural
nominative	owocnik	owocniki
genitive	owocnika	owocników
dative	owocnikowi	owocnikom
accusative	owocnik	owocniki
instrumental	owocnikiem	owocnikami
locative	owocniku	owocnikach
vocative	owocniku	owocniki

Noun

owocnik m animal

1. any bat of the genus Aethalops

Declension

Declension of owocnik

	singular	plural
nominative	owocnik	owocniki
genitive	owocnika	owocników
dative	owocnikowi	owocnikom
accusative	owocnika	owocniki
instrumental	owocnikiem	owocnikami
locative	owocniku	owocnikach
vocative	owocniku	owocniki

Further reading

• owocnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• owocnik in Polish dictionaries at PWN