rozpacz

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Deverbal from rozpaczać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈrɔs.pat͡ʂ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔspat͡ʂ
  • Syllabification: roz‧pacz

Noun

[edit]

rozpacz f

  1. despair, distress

Declension

[edit]
[edit]

Further reading

[edit]
  • rozpacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpacz in Polish dictionaries at PWN