διαμηνύω

Ancient Greek

Etymology

δῐᾰ- (“through”) +‎ μηνύω (“disclose, inform”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.a.mɛː.ný.ɔː/ → /ði.a.miˈny.o/ → /ði.a.miˈni.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.mɛː.ný.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.me̝ˈny.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.miˈny.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.miˈny.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.miˈni.o/

Verb

δῐᾰμηνῠ́ω • (diamēnúō) (Koine) and Mediaeval

1. to point out clearly

Conjugation

   Present: δῐᾰμηνῠ́ω, δῐᾰμηνῠ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰμηνῠ́ω	δῐᾰμηνῠ́εις	δῐᾰμηνῠ́ει	δῐᾰμηνῠ́ετον	δῐᾰμηνῠ́ετον	δῐᾰμηνῠ́ομεν	δῐᾰμηνῠ́ετε	δῐᾰμηνῠ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰμηνῠ́ω	δῐᾰμηνῠ́ῃς	δῐᾰμηνῠ́ῃ	δῐᾰμηνῠ́ητον	δῐᾰμηνῠ́ητον	δῐᾰμηνῠ́ωμεν	δῐᾰμηνῠ́ητε	δῐᾰμηνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰμηνῠ́οιμῐ	δῐᾰμηνῠ́οις	δῐᾰμηνῠ́οι	δῐᾰμηνῠ́οιτον	δῐᾰμηνῠοίτην	δῐᾰμηνῠ́οιμεν	δῐᾰμηνῠ́οιτε	δῐᾰμηνῠ́οιεν
	imperative		δῐᾰμήνῠε	δῐᾰμηνῠέτω	δῐᾰμηνῠ́ετον	δῐᾰμηνῠέτων		δῐᾰμηνῠ́ετε	δῐᾰμηνῠόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰμηνῠ́ομαι	δῐᾰμηνῠ́ῃ, δῐᾰμηνῠ́ει	δῐᾰμηνῠ́εται	δῐᾰμηνῠ́εσθον	δῐᾰμηνῠ́εσθον	δῐᾰμηνῠόμεθᾰ	δῐᾰμηνῠ́εσθε	δῐᾰμηνῠ́ονται
	subjunctive	δῐᾰμηνῠ́ωμαι	δῐᾰμηνῠ́ῃ	δῐᾰμηνῠ́ηται	δῐᾰμηνῠ́ησθον	δῐᾰμηνῠ́ησθον	δῐᾰμηνῠώμεθᾰ	δῐᾰμηνῠ́ησθε	δῐᾰμηνῠ́ωνται
	optative	δῐᾰμηνῠοίμην	δῐᾰμηνῠ́οιο	δῐᾰμηνῠ́οιτο	δῐᾰμηνῠ́οισθον	δῐᾰμηνῠοίσθην	δῐᾰμηνῠοίμεθᾰ	δῐᾰμηνῠ́οισθε	δῐᾰμηνῠ́οιντο
	imperative		δῐᾰμηνῠ́ου	δῐᾰμηνῠέσθω	δῐᾰμηνῠ́εσθον	δῐᾰμηνῠέσθων		δῐᾰμηνῠ́εσθε	δῐᾰμηνῠέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰμηνῠ́ειν				δῐᾰμηνῠ́εσθαι
participle	m	δῐᾰμηνῠ́ων				δῐᾰμηνῠόμενος
	f	δῐᾰμηνῠ́ουσᾰ				δῐᾰμηνῠομένη
	n	δῐᾰμηνῠ́ον				δῐᾰμηνῠόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: δῐεμήνῠον, δῐεμηνῠόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεμήνῠον	δῐεμήνῠες	δῐεμήνῠε(ν)	δῐεμηνῠ́ετον	δῐεμηνῠέτην	δῐεμηνῠ́ομεν	δῐεμηνῠ́ετε	δῐεμήνῠον
middle/ passive	indicative	δῐεμηνῠόμην	δῐεμηνῠ́ου	δῐεμηνῠ́ετο	δῐεμηνῠ́εσθον	δῐεμηνῠέσθην	δῐεμηνῠόμεθᾰ	δῐεμηνῠ́εσθε	δῐεμηνῠ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δῐᾰμηνῡ́σω, δῐᾰμηνῡ́σομαι, δῐᾰμηνῡθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰμηνῡ́σω	δῐᾰμηνῡ́σεις	δῐᾰμηνῡ́σει	δῐᾰμηνῡ́σετον	δῐᾰμηνῡ́σετον	δῐᾰμηνῡ́σομεν	δῐᾰμηνῡ́σετε	δῐᾰμηνῡ́σουσῐ(ν)
	optative	δῐᾰμηνῡ́σοιμῐ	δῐᾰμηνῡ́σοις	δῐᾰμηνῡ́σοι	δῐᾰμηνῡ́σοιτον	δῐᾰμηνῡσοίτην	δῐᾰμηνῡ́σοιμεν	δῐᾰμηνῡ́σοιτε	δῐᾰμηνῡ́σοιεν
middle	indicative	δῐᾰμηνῡ́σομαι	δῐᾰμηνῡ́σῃ, δῐᾰμηνῡ́σει	δῐᾰμηνῡ́σεται	δῐᾰμηνῡ́σεσθον	δῐᾰμηνῡ́σεσθον	δῐᾰμηνῡσόμεθᾰ	δῐᾰμηνῡ́σεσθε	δῐᾰμηνῡ́σονται
	optative	δῐᾰμηνῡσοίμην	δῐᾰμηνῡ́σοιο	δῐᾰμηνῡ́σοιτο	δῐᾰμηνῡ́σοισθον	δῐᾰμηνῡσοίσθην	δῐᾰμηνῡσοίμεθᾰ	δῐᾰμηνῡ́σοισθε	δῐᾰμηνῡ́σοιντο
passive	indicative	δῐᾰμηνῡθήσομαι	δῐᾰμηνῡθήσῃ	δῐᾰμηνῡθήσεται	δῐᾰμηνῡθήσεσθον	δῐᾰμηνῡθήσεσθον	δῐᾰμηνῡθησόμεθᾰ	δῐᾰμηνῡθήσεσθε	δῐᾰμηνῡθήσονται
	optative	δῐᾰμηνῡθησοίμην	δῐᾰμηνῡθήσοιο	δῐᾰμηνῡθήσοιτο	δῐᾰμηνῡθήσοισθον	δῐᾰμηνῡθησοίσθην	δῐᾰμηνῡθησοίμεθᾰ	δῐᾰμηνῡθήσοισθε	δῐᾰμηνῡθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		δῐᾰμηνῡ́σειν			δῐᾰμηνῡ́σεσθαι		δῐᾰμηνῡθήσεσθαι
participle	m	δῐᾰμηνῡ́σων			δῐᾰμηνῡσόμενος		δῐᾰμηνῡθησόμενος
	f	δῐᾰμηνῡ́σουσᾰ			δῐᾰμηνῡσομένη		δῐᾰμηνῡθησομένη
	n	δῐᾰμηνῦσον			δῐᾰμηνῡσόμενον		δῐᾰμηνῡθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: δῐεμήνῡσᾰ, δῐεμηνῡσᾰ́μην, δῐεμηνῡ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεμήνῡσᾰ	δῐεμήνῡσᾰς	δῐεμήνῡσε(ν)	δῐεμηνῡ́σᾰτον	δῐεμηνῡσᾰ́την	δῐεμηνῡ́σᾰμεν	δῐεμηνῡ́σᾰτε	δῐεμήνῡσᾰν
	subjunctive	δῐᾰμηνῡ́σω	δῐᾰμηνῡ́σῃς	δῐᾰμηνῡ́σῃ	δῐᾰμηνῡ́σητον	δῐᾰμηνῡ́σητον	δῐᾰμηνῡ́σωμεν	δῐᾰμηνῡ́σητε	δῐᾰμηνῡ́σωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰμηνῡ́σαιμῐ	δῐᾰμηνῡ́σειᾰς, δῐᾰμηνῡ́σαις	δῐᾰμηνῡ́σειε(ν), δῐᾰμηνῡ́σαι	δῐᾰμηνῡ́σαιτον	δῐᾰμηνῡσαίτην	δῐᾰμηνῡ́σαιμεν	δῐᾰμηνῡ́σαιτε	δῐᾰμηνῡ́σειᾰν, δῐᾰμηνῡ́σαιεν
	imperative		δῐᾰμήνῡσον	δῐᾰμηνῡσᾰ́τω	δῐᾰμηνῡ́σᾰτον	δῐᾰμηνῡσᾰ́των		δῐᾰμηνῡ́σᾰτε	δῐᾰμηνῡσᾰ́ντων
middle	indicative	δῐεμηνῡσᾰ́μην	δῐεμηνῡ́σω	δῐεμηνῡ́σᾰτο	δῐεμηνῡ́σᾰσθον	δῐεμηνῡσᾰ́σθην	δῐεμηνῡσᾰ́μεθᾰ	δῐεμηνῡ́σᾰσθε	δῐεμηνῡ́σᾰντο
	subjunctive	δῐᾰμηνῡ́σωμαι	δῐᾰμηνῡ́σῃ	δῐᾰμηνῡ́σηται	δῐᾰμηνῡ́σησθον	δῐᾰμηνῡ́σησθον	δῐᾰμηνῡσώμεθᾰ	δῐᾰμηνῡ́σησθε	δῐᾰμηνῡ́σωνται
	optative	δῐᾰμηνῡσαίμην	δῐᾰμηνῡ́σαιο	δῐᾰμηνῡ́σαιτο	δῐᾰμηνῡ́σαισθον	δῐᾰμηνῡσαίσθην	δῐᾰμηνῡσαίμεθᾰ	δῐᾰμηνῡ́σαισθε	δῐᾰμηνῡ́σαιντο
	imperative		δῐᾰμήνῡσαι	δῐᾰμηνῡσᾰ́σθω	δῐᾰμηνῡ́σᾰσθον	δῐᾰμηνῡσᾰ́σθων		δῐᾰμηνῡ́σᾰσθε	δῐᾰμηνῡσᾰ́σθων
passive	indicative	δῐεμηνῡ́θην	δῐεμηνῡ́θης	δῐεμηνῡ́θη	δῐεμηνῡ́θητον	δῐεμηνῡθήτην	δῐεμηνῡ́θημεν	δῐεμηνῡ́θητε	δῐεμηνῡ́θησᾰν
	subjunctive	δῐᾰμηνῡθῶ	δῐᾰμηνῡθῇς	δῐᾰμηνῡθῇ	δῐᾰμηνῡθῆτον	δῐᾰμηνῡθῆτον	δῐᾰμηνῡθῶμεν	δῐᾰμηνῡθῆτε	δῐᾰμηνῡθῶσῐ(ν)
	optative	δῐᾰμηνῡθείην	δῐᾰμηνῡθείης	δῐᾰμηνῡθείη	δῐᾰμηνῡθεῖτον, δῐᾰμηνῡθείητον	δῐᾰμηνῡθείτην, δῐᾰμηνῡθειήτην	δῐᾰμηνῡθεῖμεν, δῐᾰμηνῡθείημεν	δῐᾰμηνῡθεῖτε, δῐᾰμηνῡθείητε	δῐᾰμηνῡθεῖεν, δῐᾰμηνῡθείησᾰν
	imperative		δῐᾰμηνῡ́θητῐ	δῐᾰμηνῡθήτω	δῐᾰμηνῡ́θητον	δῐᾰμηνῡθήτων		δῐᾰμηνῡ́θητε	δῐᾰμηνῡθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δῐᾰμηνῦσαι			δῐᾰμηνῡ́σᾰσθαι		δῐᾰμηνῡθῆναι
participle	m	δῐᾰμηνῡ́σᾱς			δῐᾰμηνῡσᾰ́μενος		δῐᾰμηνῡθείς
	f	δῐᾰμηνῡ́σᾱσᾰ			δῐᾰμηνῡσᾰμένη		δῐᾰμηνῡθεῖσᾰ
	n	δῐᾰμηνῦσᾰν			δῐᾰμηνῡσᾰ́μενον		δῐᾰμηνῡθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: δῐᾰμεμήνῡκᾰ, δῐᾰμεμήνῡμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰμεμήνῡκᾰ	δῐᾰμεμήνῡκᾰς	δῐᾰμεμήνῡκε(ν)	δῐᾰμεμηνῡ́κᾰτον	δῐᾰμεμηνῡ́κᾰτον	δῐᾰμεμηνῡ́κᾰμεν	δῐᾰμεμηνῡ́κᾰτε	δῐᾰμεμηνῡ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰμεμηνῡ́κω	δῐᾰμεμηνῡ́κῃς	δῐᾰμεμηνῡ́κῃ	δῐᾰμεμηνῡ́κητον	δῐᾰμεμηνῡ́κητον	δῐᾰμεμηνῡ́κωμεν	δῐᾰμεμηνῡ́κητε	δῐᾰμεμηνῡ́κωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰμεμηνῡ́κοιμῐ, δῐᾰμεμηνῡκοίην	δῐᾰμεμηνῡ́κοις, δῐᾰμεμηνῡκοίης	δῐᾰμεμηνῡ́κοι, δῐᾰμεμηνῡκοίη	δῐᾰμεμηνῡ́κοιτον	δῐᾰμεμηνῡκοίτην	δῐᾰμεμηνῡ́κοιμεν	δῐᾰμεμηνῡ́κοιτε	δῐᾰμεμηνῡ́κοιεν
	imperative		δῐᾰμεμήνῡκε	δῐᾰμεμηνῡκέτω	δῐᾰμεμηνῡ́κετον	δῐᾰμεμηνῡκέτων		δῐᾰμεμηνῡ́κετε	δῐᾰμεμηνῡκόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰμεμήνῡμαι	δῐᾰμεμήνῡσαι	δῐᾰμεμήνῡται	δῐᾰμεμήνῡσθον	δῐᾰμεμήνῡσθον	δῐᾰμεμηνῡ́μεθᾰ	δῐᾰμεμήνῡσθε	δῐᾰμεμήνῡνται
	subjunctive	δῐᾰμεμηνῡμένος ὦ	δῐᾰμεμηνῡμένος ᾖς	δῐᾰμεμηνῡμένος ᾖ	δῐᾰμεμηνῡμένω ἦτον	δῐᾰμεμηνῡμένω ἦτον	δῐᾰμεμηνῡμένοι ὦμεν	δῐᾰμεμηνῡμένοι ἦτε	δῐᾰμεμηνῡμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δῐᾰμεμηνῡμένος εἴην	δῐᾰμεμηνῡμένος εἴης	δῐᾰμεμηνῡμένος εἴη	δῐᾰμεμηνῡμένω εἴητον/εἶτον	δῐᾰμεμηνῡμένω εἰήτην/εἴτην	δῐᾰμεμηνῡμένοι εἴημεν/εἶμεν	δῐᾰμεμηνῡμένοι εἴητε/εἶτε	δῐᾰμεμηνῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δῐᾰμεμήνῡσο	δῐᾰμεμηνῡ́σθω	δῐᾰμεμήνῡσθον	δῐᾰμεμηνῡ́σθων		δῐᾰμεμήνῡσθε	δῐᾰμεμηνῡ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰμεμηνῡκέναι				δῐᾰμεμηνῦσθαι
participle	m	δῐᾰμεμηνῡκώς				δῐᾰμεμηνῡμένος
	f	δῐᾰμεμηνῡκυῖᾰ				δῐᾰμεμηνῡμένη
	n	δῐᾰμεμηνῡκός				δῐᾰμεμηνῡμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: δῐεμεμηνῡ́κειν, δῐεμεμηνῡ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεμεμηνῡ́κειν, δῐεμεμηνῡ́κη	δῐεμεμηνῡ́κεις, δῐεμεμηνῡ́κης	δῐεμεμηνῡ́κει(ν)	δῐεμεμηνῡ́κετον	δῐεμεμηνῡκέτην	δῐεμεμηνῡ́κεμεν	δῐεμεμηνῡ́κετε	δῐεμεμηνῡ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	δῐεμεμηνῡ́μην	δῐεμεμήνῡσο	δῐεμεμήνῡτο	δῐεμεμήνῡσθον	δῐεμεμηνῡ́σθην	δῐεμεμηνῡ́μεθᾰ	δῐεμεμήνῡσθε	δῐεμεμήνῡντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Byzantine Greek διαμηνύω and Hellenistic Koine Greek διαμηνύω (diamēnúō). Morphologically, from δια- (“through”) +‎ Ancient Greek μηνύω (mēnúō, “inform”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðia.miˈni.o/
• Hyphenation: δι‧α‧μη‧νύ‧ω

Verb

διαμηνύω • (diaminýo) (past διεμήνυσα/διαμήνυσα, passive διαμηνύομαι, p‑past διαμηνήθηκα)

1. (formal) to forward, convey, pass on a message, report

   O εισαγγελέας διεμήνυσε στον ανακριτή να διενεργήσει προκαταρκτική εξέταση.

   O eisangeléas diemínyse ston anakrití na dienergísei prokatarktikí exétasi.

   The prosecutor signalled to the examining magistrate to conduct a preliminary enquiry.

2. (formal) to forward message through someone else, have something announced

Conjugation

διαμηνύω   διαμηνύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	διαμηνύω	διαμηνύσω	διαμηνύομαι	διαμηνυθώ
2 sg	διαμηνύεις	διαμηνύσεις	διαμηνύεσαι	διαμηνυθείς
3 sg	διαμηνύει	διαμηνύσει	διαμηνύεται	διαμηνυθεί
1 pl	διαμηνύουμε, [‑ομε]	διαμηνύσουμε, [‑ομε]	διαμηνυόμαστε	διαμηνυθούμε
2 pl	διαμηνύετε	διαμηνύσετε	διαμηνύεστε, διαμηνυόσαστε	διαμηνυθείτε
3 pl	διαμηνύουν(ε)	διαμηνύσουν(ε)	διαμηνύονται	διαμηνυθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	διεμήνυα, διαμήνυα1	διεμήνυσα, διαμήνυσα1	διαμηνυόμουν	διαμηνύθηκα
2 sg	διεμήνυες, διαμήνυες	διεμήνυσες, διαμήνυσες	διαμηνυόσουν	διαμηνύθηκες
3 sg	διεμήνυε, διαμήνυε	διεμήνυσε, διαμήνυσε	διαμηνυόταν	διαμηνύθηκε
1 pl	διαμηνύαμε	διαμηνύσαμε	διαμηνυόμασταν, (‑όμαστε)	διαμηνυθήκαμε
2 pl	διαμηνύατε	διαμηνύσατε	διαμηνυόσασταν, (‑όσαστε)	διαμηνυθήκατε
3 pl	διεμήνυαν, διαμηνύαν(ε), διαμήνυαν	διεμήνυσαν, διαμηνύσαν(ε), διαμήνυσαν	διαμηνύονταν	διαμηνύθηκαν, διαμηνυθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα διαμηνύω ➤	θα διαμηνύσω ➤	θα διαμηνύομαι ➤	θα διαμηνυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διαμηνύεις, …	θα διαμηνύσεις, …	θα διαμηνύεσαι, …	θα διαμηνυθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διαμηνύσει		έχω, έχεις, … διαμηνυθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διαμηνύσει		είχα, είχες, … διαμηνυθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διαμηνύσει		θα έχω, θα έχεις, … διαμηνυθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	διαμήνυε	διαμήνυσε	—	διαμηνύσου
2 pl	διαμηνύετε	διαμηνύστε	διαμηνύεστε	διαμηνυθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	διαμηνύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας διαμηνύσει ➤		—
Nonfinite form➤	διαμηνύσει		διαμηνυθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. The δια- forms (without internal augment) are less formal.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• διαβιβάζω (diavivázo)
• παραγγέλλω (parangéllo)

Related terms

• διαμήνυση f (diamínysi)
• μήνυμα n (mínyma, “message”)
• προμηνύω (prominýo, “forewarn; announce before”)

• and see: μηνύω (minýo, “sue, file complaint”), μηνάω/μηνώ (mináo/minó, “send message, order”)