κακομήχανος

Ancient Greek

Etymology

From κᾰκο- (kako-, “bad”) +‎ μηχανή (mēkhanḗ, “contrivance”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ko.mɛ̌ː.kʰa.nos/ → /ka.koˈmi.xa.nos/ → /ka.koˈmi.xa.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ko.mɛ̌ː.kʰa.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.koˈme̝.kʰa.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.koˈmi.xa.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.koˈmi.xa.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.koˈmi.xa.nos/

Adjective

κᾰκομήχᾰνος • (kakomḗkhanos) m or f (neuter κᾰκομήχᾰνον); second declension

1. mischievous, baneful

Declension

Second declension of κᾰκομήχᾰνος; κᾰκομήχᾰνον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		κᾰκομήχᾰνος kakomḗkhanos	κᾰκομήχᾰνον kakomḗkhanon		κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō	κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō		κᾰκομήχᾰνοι kakomḗkhanoi	κᾰκομήχᾰνᾰ kakomḗkhana
Genitive		κᾰκομηχᾰ́νου kakomēkhánou	κᾰκομηχᾰ́νου kakomēkhánou		κᾰκομηχᾰ́νοιν kakomēkhánoin	κᾰκομηχᾰ́νοιν kakomēkhánoin		κᾰκομηχᾰ́νων kakomēkhánōn	κᾰκομηχᾰ́νων kakomēkhánōn
Dative		κᾰκομηχᾰ́νῳ kakomēkhánōi	κᾰκομηχᾰ́νῳ kakomēkhánōi		κᾰκομηχᾰ́νοιν kakomēkhánoin	κᾰκομηχᾰ́νοιν kakomēkhánoin		κᾰκομηχᾰ́νοις kakomēkhánois	κᾰκομηχᾰ́νοις kakomēkhánois
Accusative		κᾰκομήχᾰνον kakomḗkhanon	κᾰκομήχᾰνον kakomḗkhanon		κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō	κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō		κᾰκομηχᾰ́νους kakomēkhánous	κᾰκομήχᾰνᾰ kakomḗkhana
Vocative		κᾰκομήχᾰνε kakomḗkhane	κᾰκομήχᾰνον kakomḗkhanon		κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō	κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō		κᾰκομήχᾰνοι kakomḗkhanoi	κᾰκομήχᾰνᾰ kakomḗkhana
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		κᾰκομηχᾰ́νως kakomēkhánōs			κᾰκομηχᾰνώτερος kakomēkhanṓteros			κᾰκομηχᾰνώτᾰτος kakomēkhanṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “κακομήχανος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κακομήχανος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette