κατοικημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of κατοικούμαι (katoikoúmai), passive voice of κατοικώ (“inhabit”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ka.ti.ciˈme.nos/
• Hyphenation: κα‧τοι‧κη‧μέ‧νος

Participle

κατοικημένος • (katoikiménos) m (feminine κατοικημένη, neuter κατοικημένο)

1. inhabited, residential

Declension

Declension of κατοικημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κατοικημένος •	κατοικημένη •	κατοικημένο •	κατοικημένοι •	κατοικημένες •	κατοικημένα •
genitive	κατοικημένου •	κατοικημένης •	κατοικημένου •	κατοικημένων •	κατοικημένων •	κατοικημένων •
accusative	κατοικημένο •	κατοικημένη •	κατοικημένο •	κατοικημένους •	κατοικημένες •	κατοικημένα •
vocative	κατοικημένε •	κατοικημένη •	κατοικημένο •	κατοικημένοι •	κατοικημένες •	κατοικημένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κατοικημένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κατοικημένος, etc.)

Antonyms

• ακατοίκητος (akatoíkitos)

Related terms

• αραιοκατοικημένος (araiokatoikiménos, “underpopulated”)
• κατοικήσιμος (katoikísimos, “inhabitable”)
• πυκνοκατοικημένος (pyknokatoikiménos, “densly inhabited, overpopulated”)