λυτρόω

Ancient Greek

Etymology

From λύτρον (lútron, “a ransom, from λύω (lúō, “loosen”) +‎ -τρον (-tron, “a suffix forming instrument nouns”)”) +‎ -ω (-ō, “a verb forming suffix”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ly.tró.ɔː/ → /lyˈtro.o/ → /liˈtro.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ly.tró.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /lyˈtro.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /lyˈtro.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /lyˈtro.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /liˈtro.o/

Verb

λυτρόω • (lutróō)

1. to release on receipt of a ransom, hold to ransom, for such a sum as is agreed on, redeem a pledge, release by payment of ransom, redeem, to be ransomed
2. (passive voice) to be released from an obligation
3. (mistranslation of hebrew) to "break the neck"

Conjugation

   Present: λυτρόω, λυτρόομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λυτρόω	λυτρόεις	λυτρόει	λυτρόετον	λυτρόετον	λυτρόομεν	λυτρόετε	λυτρόουσῐ(ν)
	subjunctive	λυτρόω	λυτρόῃς	λυτρόῃ	λυτρόητον	λυτρόητον	λυτρόωμεν	λυτρόητε	λυτρόωσῐ(ν)
	optative	λυτρόοιμῐ	λυτρόοις	λυτρόοι	λυτρόοιτον	λυτροοίτην	λυτρόοιμεν	λυτρόοιτε	λυτρόοιεν
	imperative		λύτροε	λυτροέτω	λυτρόετον	λυτροέτων		λυτρόετε	λυτροόντων
middle/ passive	indicative	λυτρόομαι	λυτρόῃ, λυτρόει	λυτρόεται	λυτρόεσθον	λυτρόεσθον	λυτροόμεθᾰ	λυτρόεσθε	λυτρόονται
	subjunctive	λυτρόωμαι	λυτρόῃ	λυτρόηται	λυτρόησθον	λυτρόησθον	λυτροώμεθᾰ	λυτρόησθε	λυτρόωνται
	optative	λυτροοίμην	λυτρόοιο	λυτρόοιτο	λυτρόοισθον	λυτροοίσθην	λυτροοίμεθᾰ	λυτρόοισθε	λυτρόοιντο
	imperative		λυτρόου	λυτροέσθω	λυτρόεσθον	λυτροέσθων		λυτρόεσθε	λυτροέσθων
		active				middle/passive
infinitive		λυτρόειν				λυτρόεσθαι
participle	m	λυτρόων				λυτροόμενος
	f	λυτρόουσᾰ				λυτροομένη
	n	λυτρόον				λυτροόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: λυτρῶ, λυτροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λυτρῶ	λυτροῖς	λυτροῖ	λυτροῦτον	λυτροῦτον	λυτροῦμεν	λυτροῦτε	λυτροῦσῐ(ν)
	subjunctive	λυτρῶ	λυτροῖς	λυτροῖ	λυτρῶτον	λυτρῶτον	λυτρῶμεν	λυτρῶτε	λυτρῶσῐ(ν)
	optative	λυτροίην, λυτροῖμῐ	λυτροίης, λυτροῖς	λυτροίη, λυτροῖ	λυτροῖτον, λυτροίητον	λυτροίτην, λυτροιήτην	λυτροῖμεν, λυτροίημεν	λυτροῖτε, λυτροίητε	λυτροῖεν, λυτροίησᾰν
	imperative		λύτρου	λυτρούτω	λυτροῦτον	λυτρούτων		λυτροῦτε	λυτρούντων
middle/ passive	indicative	λυτροῦμαι	λυτροῖ	λυτροῦται	λυτροῦσθον	λυτροῦσθον	λυτρούμεθᾰ	λυτροῦσθε	λυτροῦνται
	subjunctive	λυτρῶμαι	λυτροῖ	λυτρῶται	λυτρῶσθον	λυτρῶσθον	λυτρώμεθᾰ	λυτρῶσθε	λυτρῶνται
	optative	λυτροίμην	λυτροῖο	λυτροῖτο	λυτροῖσθον	λυτροίσθην	λυτροίμεθᾰ	λυτροῖσθε	λυτροῖντο
	imperative		λυτροῦ	λυτρούσθω	λυτροῦσθον	λυτρούσθων		λυτροῦσθε	λυτρούσθων
		active				middle/passive
infinitive		λυτροῦν				λυτροῦσθαι
participle	m	λυτρῶν				λυτρούμενος
	f	λυτροῦσᾰ				λυτρουμένη
	n	λυτροῦν				λυτρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐλύτροον, ἐλυτροόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλύτροον	ἐλύτροες	ἐλύτροε(ν)	ἐλυτρόετον	ἐλυτροέτην	ἐλυτρόομεν	ἐλυτρόετε	ἐλύτροον
middle/ passive	indicative	ἐλυτροόμην	ἐλυτρόου	ἐλυτρόετο	ἐλυτρόεσθον	ἐλυτροέσθην	ἐλυτροόμεθᾰ	ἐλυτρόεσθε	ἐλυτρόοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐλύτρουν, ἐλυτρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλύτρουν	ἐλύτρους	ἐλύτρου	ἐλυτροῦτον	ἐλυτρούτην	ἐλυτροῦμεν	ἐλυτροῦτε	ἐλύτρουν
middle/ passive	indicative	ἐλυτρούμην	ἐλυτροῦ	ἐλυτροῦτο	ἐλυτροῦσθον	ἐλυτρούσθην	ἐλυτρούμεθᾰ	ἐλυτροῦσθε	ἐλυτροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: λυτρώσω, λυτρώσομαι, λυτρωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λυτρώσω	λυτρώσεις	λυτρώσει	λυτρώσετον	λυτρώσετον	λυτρώσομεν	λυτρώσετε	λυτρώσουσῐ(ν)
	optative	λυτρώσοιμῐ	λυτρώσοις	λυτρώσοι	λυτρώσοιτον	λυτρωσοίτην	λυτρώσοιμεν	λυτρώσοιτε	λυτρώσοιεν
middle	indicative	λυτρώσομαι	λυτρώσῃ, λυτρώσει	λυτρώσεται	λυτρώσεσθον	λυτρώσεσθον	λυτρωσόμεθᾰ	λυτρώσεσθε	λυτρώσονται
	optative	λυτρωσοίμην	λυτρώσοιο	λυτρώσοιτο	λυτρώσοισθον	λυτρωσοίσθην	λυτρωσοίμεθᾰ	λυτρώσοισθε	λυτρώσοιντο
passive	indicative	λυτρωθήσομαι	λυτρωθήσῃ	λυτρωθήσεται	λυτρωθήσεσθον	λυτρωθήσεσθον	λυτρωθησόμεθᾰ	λυτρωθήσεσθε	λυτρωθήσονται
	optative	λυτρωθησοίμην	λυτρωθήσοιο	λυτρωθήσοιτο	λυτρωθήσοισθον	λυτρωθησοίσθην	λυτρωθησοίμεθᾰ	λυτρωθήσοισθε	λυτρωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		λυτρώσειν			λυτρώσεσθαι		λυτρωθήσεσθαι
participle	m	λυτρώσων			λυτρωσόμενος		λυτρωθησόμενος
	f	λυτρώσουσᾰ			λυτρωσομένη		λυτρωθησομένη
	n	λυτρῶσον			λυτρωσόμενον		λυτρωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐλύτρωσᾰ, ἐλυτρωσᾰ́μην, ἐλυτρώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλύτρωσᾰ	ἐλύτρωσᾰς	ἐλύτρωσε(ν)	ἐλυτρώσᾰτον	ἐλυτρωσᾰ́την	ἐλυτρώσᾰμεν	ἐλυτρώσᾰτε	ἐλύτρωσᾰν
	subjunctive	λυτρώσω	λυτρώσῃς	λυτρώσῃ	λυτρώσητον	λυτρώσητον	λυτρώσωμεν	λυτρώσητε	λυτρώσωσῐ(ν)
	optative	λυτρώσαιμῐ	λυτρώσειᾰς, λυτρώσαις	λυτρώσειε(ν), λυτρώσαι	λυτρώσαιτον	λυτρωσαίτην	λυτρώσαιμεν	λυτρώσαιτε	λυτρώσειᾰν, λυτρώσαιεν
	imperative		λύτρωσον	λυτρωσᾰ́τω	λυτρώσᾰτον	λυτρωσᾰ́των		λυτρώσᾰτε	λυτρωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐλυτρωσᾰ́μην	ἐλυτρώσω	ἐλυτρώσᾰτο	ἐλυτρώσᾰσθον	ἐλυτρωσᾰ́σθην	ἐλυτρωσᾰ́μεθᾰ	ἐλυτρώσᾰσθε	ἐλυτρώσᾰντο
	subjunctive	λυτρώσωμαι	λυτρώσῃ	λυτρώσηται	λυτρώσησθον	λυτρώσησθον	λυτρωσώμεθᾰ	λυτρώσησθε	λυτρώσωνται
	optative	λυτρωσαίμην	λυτρώσαιο	λυτρώσαιτο	λυτρώσαισθον	λυτρωσαίσθην	λυτρωσαίμεθᾰ	λυτρώσαισθε	λυτρώσαιντο
	imperative		λύτρωσαι	λυτρωσᾰ́σθω	λυτρώσᾰσθον	λυτρωσᾰ́σθων		λυτρώσᾰσθε	λυτρωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐλυτρώθην	ἐλυτρώθης	ἐλυτρώθη	ἐλυτρώθητον	ἐλυτρωθήτην	ἐλυτρώθημεν	ἐλυτρώθητε	ἐλυτρώθησᾰν
	subjunctive	λυτρωθῶ	λυτρωθῇς	λυτρωθῇ	λυτρωθῆτον	λυτρωθῆτον	λυτρωθῶμεν	λυτρωθῆτε	λυτρωθῶσῐ(ν)
	optative	λυτρωθείην	λυτρωθείης	λυτρωθείη	λυτρωθεῖτον, λυτρωθείητον	λυτρωθείτην, λυτρωθειήτην	λυτρωθεῖμεν, λυτρωθείημεν	λυτρωθεῖτε, λυτρωθείητε	λυτρωθεῖεν, λυτρωθείησᾰν
	imperative		λυτρώθητῐ	λυτρωθήτω	λυτρώθητον	λυτρωθήτων		λυτρώθητε	λυτρωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		λυτρῶσαι			λυτρώσᾰσθαι		λυτρωθῆναι
participle	m	λυτρώσᾱς			λυτρωσᾰ́μενος		λυτρωθείς
	f	λυτρώσᾱσᾰ			λυτρωσᾰμένη		λυτρωθεῖσᾰ
	n	λυτρῶσᾰν			λυτρωσᾰ́μενον		λυτρωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: λελύτρωκᾰ, λελύτρωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λελύτρωκᾰ	λελύτρωκᾰς	λελύτρωκε(ν)	λελυτρώκᾰτον	λελυτρώκᾰτον	λελυτρώκᾰμεν	λελυτρώκᾰτε	λελυτρώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	λελυτρώκω	λελυτρώκῃς	λελυτρώκῃ	λελυτρώκητον	λελυτρώκητον	λελυτρώκωμεν	λελυτρώκητε	λελυτρώκωσῐ(ν)
	optative	λελυτρώκοιμῐ, λελυτρωκοίην	λελυτρώκοις, λελυτρωκοίης	λελυτρώκοι, λελυτρωκοίη	λελυτρώκοιτον	λελυτρωκοίτην	λελυτρώκοιμεν	λελυτρώκοιτε	λελυτρώκοιεν
	imperative		λελύτρωκε	λελυτρωκέτω	λελυτρώκετον	λελυτρωκέτων		λελυτρώκετε	λελυτρωκόντων
middle/ passive	indicative	λελύτρωμαι	λελύτρωσαι	λελύτρωται	λελύτρωσθον	λελύτρωσθον	λελυτρώμεθᾰ	λελύτρωσθε	λελύτρωνται
	subjunctive	λελυτρωμένος ὦ	λελυτρωμένος ᾖς	λελυτρωμένος ᾖ	λελυτρωμένω ἦτον	λελυτρωμένω ἦτον	λελυτρωμένοι ὦμεν	λελυτρωμένοι ἦτε	λελυτρωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	λελυτρωμένος εἴην	λελυτρωμένος εἴης	λελυτρωμένος εἴη	λελυτρωμένω εἴητον/εἶτον	λελυτρωμένω εἰήτην/εἴτην	λελυτρωμένοι εἴημεν/εἶμεν	λελυτρωμένοι εἴητε/εἶτε	λελυτρωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		λελύτρωσο	λελυτρώσθω	λελύτρωσθον	λελυτρώσθων		λελύτρωσθε	λελυτρώσθων
		active				middle/passive
infinitive		λελυτρωκέναι				λελυτρῶσθαι
participle	m	λελυτρωκώς				λελυτρωμένος
	f	λελυτρωκυῖᾰ				λελυτρωμένη
	n	λελυτρωκός				λελυτρωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐλελυτρώκειν, ἐλελυτρώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλελυτρώκειν, ἐλελυτρώκη	ἐλελυτρώκεις, ἐλελυτρώκης	ἐλελυτρώκει(ν)	ἐλελυτρώκετον	ἐλελυτρωκέτην	ἐλελυτρώκεμεν	ἐλελυτρώκετε	ἐλελυτρώκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐλελυτρώμην	ἐλελύτρωσο	ἐλελύτρωτο	ἐλελύτρωσθον	ἐλελυτρώσθην	ἐλελυτρώμεθᾰ	ἐλελύτρωσθε	ἐλελύτρωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀναλυτρόω (analutróō)
• ἀπολυτρόω (apolutróō)
• ἐκλυτρόω (eklutróō)
• λυτρώσιμος (lutrṓsimos)
• λύτρωσις (lútrōsis)
• λυτρωτέον (lutrōtéon)
• λυτρωτέος (lutrōtéos)
• λυτρωτής (lutrōtḗs)
• λυτρωτός (lutrōtós)

 

Related terms

• διαλύτρωσις (dialútrōsis)

Further reading

• “λυτρόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “λυτρόω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• λυτρόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “λυτρόω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011