λόγιος

Ancient Greek

Etymology

λόγος (lógos) +‎ -ιος (-ios)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ló.ɡi.os/ → /ˈlo.ʝi.os/ → /ˈlo.ʝi.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ló.ɡi.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈlo.ɡi.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈlo.ʝi.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈlo.ʝi.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈlo.ʝi.os/

Adjective

λόγῐος • (lógios) m (feminine λογί̆ᾱ, neuter λόγῐον); first/second declension

1. versed in tales or stories; learned, erudite
2. skilled in words, eloquent
3. oracular

Inflection

First and second declension of λόγῐος; λογῐ́ᾱ; λόγῐον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		λόγῐος lógios	λογῐ́ᾱ logíā	λόγῐον lógion		λογῐ́ω logíō	λογῐ́ᾱ logíā	λογῐ́ω logíō		λόγῐοι lógioi	λόγῐαι lógiai	λόγῐᾰ lógia
Genitive		λογῐ́ου logíou	λογῐ́ᾱς logíās	λογῐ́ου logíou		λογῐ́οιν logíoin	λογῐ́αιν logíain	λογῐ́οιν logíoin		λογῐ́ων logíōn	λογῐ́ων logíōn	λογῐ́ων logíōn
Dative		λογῐ́ῳ logíōi	λογῐ́ᾳ logíāi	λογῐ́ῳ logíōi		λογῐ́οιν logíoin	λογῐ́αιν logíain	λογῐ́οιν logíoin		λογῐ́οις logíois	λογῐ́αις logíais	λογῐ́οις logíois
Accusative		λόγῐον lógion	λογῐ́ᾱν logíān	λόγῐον lógion		λογῐ́ω logíō	λογῐ́ᾱ logíā	λογῐ́ω logíō		λογῐ́ους logíous	λογῐ́ᾱς logíās	λόγῐᾰ lógia
Vocative		λόγῐε lógie	λογῐ́ᾱ logíā	λόγῐον lógion		λογῐ́ω logíō	λογῐ́ᾱ logíā	λογῐ́ω logíō		λόγῐοι lógioi	λόγῐαι lógiai	λόγῐᾰ lógia
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		λογῐ́ως logíōs				λογῐώτερος logiṓteros				λογῐώτᾰτος logiṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “λόγιος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “λόγιος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011

Greek

Etymology

Learnedly, rom Ancient Greek λόγιος (lógios).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlo.ʝi.os/
• Hyphenation: λό‧γι‧ος

Adjective

λόγιος • (lógios) m (feminine λόγια, neuter λόγιο)

1. scholarly, learned

   Synonym: (abbreviation -in dictionaries-) λόγ. (lóg.)

Declension

Declension of λόγιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	λόγιος •	λόγια •	λόγιο •	λόγιοι •	λόγιες •	λόγια •
genitive	λόγιου •	λόγιας •	λόγιου •	λόγιων •	λόγιων •	λόγιων •
accusative	λόγιο •	λόγια •	λόγιο •	λόγιους •	λόγιες •	λόγια •
vocative	λόγιε •	λόγια •	λόγιο •	λόγιοι •	λόγιες •	λόγια •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο λόγιος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο λόγιος, etc.)
notes	Also, formal substantivised feminine: λογία (logía).

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	λογιότερος •	λογιότερη •	λογιότερο •	λογιότεροι •	λογιότερες •	λογιότερα •
genitive	λογιότερου •	λογιότερης •	λογιότερου •	λογιότερων •	λογιότερων •	λογιότερων •
accusative	λογιότερο •	λογιότερη •	λογιότερο •	λογιότερους •	λογιότερες •	λογιότερα •
vocative	λογιότερε •	λογιότερη •	λογιότερο •	λογιότεροι •	λογιότερες •	λογιότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο λογιότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	λογιότατος •	λογιότατη •	λογιότατο •	λογιότατοι •	λογιότατες •	λογιότατα •
genitive	λογιότατου •	λογιότατης •	λογιότατου •	λογιότατων •	λογιότατων •	λογιότατων •
accusative	λογιότατο •	λογιότατη •	λογιότατο •	λογιότατους •	λογιότατες •	λογιότατα •
vocative	λογιότατε •	λογιότατη •	λογιότατο •	λογιότατοι •	λογιότατες •	λογιότατα •

Further reading

• “λόγιος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998