μαθητεύω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From μαθητής (mathētḗs, “pupil, disciple”) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

μᾰθητεύω • (mathēteúō)

  1. to be a pupil, become a pupil
    • 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 27:57:
      ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθήτευσεν τῷ Ἰησοῦ
      hòs kaì autòs emathḗteusen tôi Iēsoû
      who also himself was Jesus' disciple
  2. (transitive) to make a disciple of, instruct, teach

Inflection

[edit]
   Present: μᾰθητεύω, μᾰθητεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μᾰθητεύω μᾰθητεύεις μᾰθητεύει μᾰθητεύετον μᾰθητεύετον μᾰθητεύομεν μᾰθητεύετε μᾰθητεύουσῐ(ν)
subjunctive μᾰθητεύω μᾰθητεύῃς μᾰθητεύῃ μᾰθητεύητον μᾰθητεύητον μᾰθητεύωμεν μᾰθητεύητε μᾰθητεύωσῐ(ν)
optative μᾰθητεύοιμῐ μᾰθητεύοις μᾰθητεύοι μᾰθητεύοιτον μᾰθητευοίτην μᾰθητεύοιμεν μᾰθητεύοιτε μᾰθητεύοιεν
imperative   μᾰθήτευε μᾰθητευέτω μᾰθητεύετον μᾰθητευέτων   μᾰθητεύετε μᾰθητευόντων
middle/
passive 		indicative μᾰθητεύομαι μᾰθητεύῃ,
μᾰθητεύει 		μᾰθητεύεται μᾰθητεύεσθον μᾰθητεύεσθον μᾰθητευόμεθᾰ μᾰθητεύεσθε μᾰθητεύονται
subjunctive μᾰθητεύωμαι μᾰθητεύῃ μᾰθητεύηται μᾰθητεύησθον μᾰθητεύησθον μᾰθητευώμεθᾰ μᾰθητεύησθε μᾰθητεύωνται
optative μᾰθητευοίμην μᾰθητεύοιο μᾰθητεύοιτο μᾰθητεύοισθον μᾰθητευοίσθην μᾰθητευοίμεθᾰ μᾰθητεύοισθε μᾰθητεύοιντο
imperative   μᾰθητεύου μᾰθητευέσθω μᾰθητεύεσθον μᾰθητευέσθων   μᾰθητεύεσθε μᾰθητευέσθων
active middle/passive
infinitive μᾰθητεύειν μᾰθητεύεσθαι
participle m μᾰθητεύων μᾰθητευόμενος
f μᾰθητεύουσᾰ μᾰθητευομένη
n μᾰθητεῦον μᾰθητευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμᾰθήτευον, ἐμᾰθητευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμᾰθήτευον ἐμᾰθήτευες ἐμᾰθήτευε(ν) ἐμᾰθητεύετον ἐμᾰθητευέτην ἐμᾰθητεύομεν ἐμᾰθητεύετε ἐμᾰθήτευον
middle/
passive 		indicative ἐμᾰθητευόμην ἐμᾰθητεύου ἐμᾰθητεύετο ἐμᾰθητεύεσθον ἐμᾰθητευέσθην ἐμᾰθητευόμεθᾰ ἐμᾰθητεύεσθε ἐμᾰθητεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μᾰθητεύσω, μᾰθητεύσομαι, μᾰθητευσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μᾰθητεύσω μᾰθητεύσεις μᾰθητεύσει μᾰθητεύσετον μᾰθητεύσετον μᾰθητεύσομεν μᾰθητεύσετε μᾰθητεύσουσῐ(ν)
optative μᾰθητεύσοιμῐ μᾰθητεύσοις μᾰθητεύσοι μᾰθητεύσοιτον μᾰθητευσοίτην μᾰθητεύσοιμεν μᾰθητεύσοιτε μᾰθητεύσοιεν
middle indicative μᾰθητεύσομαι μᾰθητεύσῃ,
μᾰθητεύσει 		μᾰθητεύσεται μᾰθητεύσεσθον μᾰθητεύσεσθον μᾰθητευσόμεθᾰ μᾰθητεύσεσθε μᾰθητεύσονται
optative μᾰθητευσοίμην μᾰθητεύσοιο μᾰθητεύσοιτο μᾰθητεύσοισθον μᾰθητευσοίσθην μᾰθητευσοίμεθᾰ μᾰθητεύσοισθε μᾰθητεύσοιντο
passive indicative μᾰθητευσθήσομαι μᾰθητευσθήσῃ μᾰθητευσθήσεται μᾰθητευσθήσεσθον μᾰθητευσθήσεσθον μᾰθητευσθησόμεθᾰ μᾰθητευσθήσεσθε μᾰθητευσθήσονται
optative μᾰθητευσθησοίμην μᾰθητευσθήσοιο μᾰθητευσθήσοιτο μᾰθητευσθήσοισθον μᾰθητευσθησοίσθην μᾰθητευσθησοίμεθᾰ μᾰθητευσθήσοισθε μᾰθητευσθήσοιντο
active middle passive
infinitive μᾰθητεύσειν μᾰθητεύσεσθαι μᾰθητευσθήσεσθαι
participle m μᾰθητεύσων μᾰθητευσόμενος μᾰθητευσθησόμενος
f μᾰθητεύσουσᾰ μᾰθητευσομένη μᾰθητευσθησομένη
n μᾰθητεῦσον μᾰθητευσόμενον μᾰθητευσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμᾰθήτευσᾰ, ἐμᾰθητευσᾰ́μην, ἐμᾰθητεύσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμᾰθήτευσᾰ ἐμᾰθήτευσᾰς ἐμᾰθήτευσε(ν) ἐμᾰθητεύσᾰτον ἐμᾰθητευσᾰ́την ἐμᾰθητεύσᾰμεν ἐμᾰθητεύσᾰτε ἐμᾰθήτευσᾰν
subjunctive μᾰθητεύσω μᾰθητεύσῃς μᾰθητεύσῃ μᾰθητεύσητον μᾰθητεύσητον μᾰθητεύσωμεν μᾰθητεύσητε μᾰθητεύσωσῐ(ν)
optative μᾰθητεύσαιμῐ μᾰθητεύσειᾰς,
μᾰθητεύσαις 		μᾰθητεύσειε(ν),
μᾰθητεύσαι 		μᾰθητεύσαιτον μᾰθητευσαίτην μᾰθητεύσαιμεν μᾰθητεύσαιτε μᾰθητεύσειᾰν,
μᾰθητεύσαιεν
imperative   μᾰθήτευσον μᾰθητευσᾰ́τω μᾰθητεύσᾰτον μᾰθητευσᾰ́των   μᾰθητεύσᾰτε μᾰθητευσᾰ́ντων
middle indicative ἐμᾰθητευσᾰ́μην ἐμᾰθητεύσω ἐμᾰθητεύσᾰτο ἐμᾰθητεύσᾰσθον ἐμᾰθητευσᾰ́σθην ἐμᾰθητευσᾰ́μεθᾰ ἐμᾰθητεύσᾰσθε ἐμᾰθητεύσᾰντο
subjunctive μᾰθητεύσωμαι μᾰθητεύσῃ μᾰθητεύσηται μᾰθητεύσησθον μᾰθητεύσησθον μᾰθητευσώμεθᾰ μᾰθητεύσησθε μᾰθητεύσωνται
optative μᾰθητευσαίμην μᾰθητεύσαιο μᾰθητεύσαιτο μᾰθητεύσαισθον μᾰθητευσαίσθην μᾰθητευσαίμεθᾰ μᾰθητεύσαισθε μᾰθητεύσαιντο
imperative   μᾰθήτευσαι μᾰθητευσᾰ́σθω μᾰθητεύσᾰσθον μᾰθητευσᾰ́σθων   μᾰθητεύσᾰσθε μᾰθητευσᾰ́σθων
passive indicative ἐμᾰθητεύσθην ἐμᾰθητεύσθης ἐμᾰθητεύσθη ἐμᾰθητεύσθητον ἐμᾰθητευσθήτην ἐμᾰθητεύσθημεν ἐμᾰθητεύσθητε ἐμᾰθητεύσθησᾰν
subjunctive μᾰθητευσθῶ μᾰθητευσθῇς μᾰθητευσθῇ μᾰθητευσθῆτον μᾰθητευσθῆτον μᾰθητευσθῶμεν μᾰθητευσθῆτε μᾰθητευσθῶσῐ(ν)
optative μᾰθητευσθείην μᾰθητευσθείης μᾰθητευσθείη μᾰθητευσθεῖτον,
μᾰθητευσθείητον 		μᾰθητευσθείτην,
μᾰθητευσθειήτην 		μᾰθητευσθεῖμεν,
μᾰθητευσθείημεν 		μᾰθητευσθεῖτε,
μᾰθητευσθείητε 		μᾰθητευσθεῖεν,
μᾰθητευσθείησᾰν
imperative   μᾰθητεύσθητῐ μᾰθητευσθήτω μᾰθητεύσθητον μᾰθητευσθήτων   μᾰθητεύσθητε μᾰθητευσθέντων
active middle passive
infinitive μᾰθητεῦσαι μᾰθητεύσᾰσθαι μᾰθητευσθῆναι
participle m μᾰθητεύσᾱς μᾰθητευσᾰ́μενος μᾰθητευσθείς
f μᾰθητεύσᾱσᾰ μᾰθητευσᾰμένη μᾰθητευσθεῖσᾰ
n μᾰθητεῦσᾰν μᾰθητευσᾰ́μενον μᾰθητευσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: μεμᾰθήτευκᾰ, μεμᾰθήτευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μεμᾰθήτευκᾰ μεμᾰθήτευκᾰς μεμᾰθήτευκε(ν) μεμᾰθητεύκᾰτον μεμᾰθητεύκᾰτον μεμᾰθητεύκᾰμεν μεμᾰθητεύκᾰτε μεμᾰθητεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive μεμᾰθητεύκω μεμᾰθητεύκῃς μεμᾰθητεύκῃ μεμᾰθητεύκητον μεμᾰθητεύκητον μεμᾰθητεύκωμεν μεμᾰθητεύκητε μεμᾰθητεύκωσῐ(ν)
optative μεμᾰθητεύκοιμῐ,
μεμᾰθητευκοίην 		μεμᾰθητεύκοις,
μεμᾰθητευκοίης 		μεμᾰθητεύκοι,
μεμᾰθητευκοίη 		μεμᾰθητεύκοιτον μεμᾰθητευκοίτην μεμᾰθητεύκοιμεν μεμᾰθητεύκοιτε μεμᾰθητεύκοιεν
imperative   μεμᾰθήτευκε μεμᾰθητευκέτω μεμᾰθητεύκετον μεμᾰθητευκέτων   μεμᾰθητεύκετε μεμᾰθητευκόντων
middle/
passive 		indicative μεμᾰθήτευμαι μεμᾰθήτευσαι μεμᾰθήτευται μεμᾰθήτευσθον μεμᾰθήτευσθον μεμᾰθητεύμεθᾰ μεμᾰθήτευσθε μεμᾰθήτευνται
subjunctive μεμᾰθητευμένος ὦ μεμᾰθητευμένος ᾖς μεμᾰθητευμένος ᾖ μεμᾰθητευμένω ἦτον μεμᾰθητευμένω ἦτον μεμᾰθητευμένοι ὦμεν μεμᾰθητευμένοι ἦτε μεμᾰθητευμένοι ὦσῐ(ν)
optative μεμᾰθητευμένος εἴην μεμᾰθητευμένος εἴης μεμᾰθητευμένος εἴη μεμᾰθητευμένω εἴητον/εἶτον μεμᾰθητευμένω εἰήτην/εἴτην μεμᾰθητευμένοι εἴημεν/εἶμεν μεμᾰθητευμένοι εἴητε/εἶτε μεμᾰθητευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   μεμᾰθήτευσο μεμᾰθητεύσθω μεμᾰθήτευσθον μεμᾰθητεύσθων   μεμᾰθήτευσθε μεμᾰθητεύσθων
active middle/passive
infinitive μεμᾰθητευκέναι μεμᾰθητεῦσθαι
participle m μεμᾰθητευκώς μεμᾰθητευμένος
f μεμᾰθητευκυῖᾰ μεμᾰθητευμένη
n μεμᾰθητευκός μεμᾰθητευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐμεμᾰθητεύκειν, ἐμεμᾰθητεύμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμεμᾰθητεύκειν,
ἐμεμᾰθητεύκη 		ἐμεμᾰθητεύκεις,
ἐμεμᾰθητεύκης 		ἐμεμᾰθητεύκει(ν) ἐμεμᾰθητεύκετον ἐμεμᾰθητευκέτην ἐμεμᾰθητεύκεμεν ἐμεμᾰθητεύκετε ἐμεμᾰθητεύκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐμεμᾰθητεύμην ἐμεμᾰθήτευσο ἐμεμᾰθήτευτο ἐμεμᾰθήτευσθον ἐμεμᾰθητεύσθην ἐμεμᾰθητεύμεθᾰ ἐμεμᾰθήτευσθε ἐμεμᾰθήτευντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=μαθητεύω&oldid=76657069"