περικλείομαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ri.klěː.o.mai̯/ → /pe.riˈkli.o.mɛ/ → /pe.riˈkli.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.klěː.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.riˈkli.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.riˈkli.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.riˈkli.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.riˈkli.o.me/

Verb

περῐκλείομαι • (perikleíomai)

1. first-person singular indicative present mediopassive of περῐκλείω (perikleíō)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /periˈkliome/
• Hyphenation: πε‧ρι‧κλεί‧ο‧μαι
• Homophone: περικλείομε (perikleíome)

Verb

περικλείομαι • (perikleíomai) passive (past περικλείστηκα, active περικλείω) found chiefly in the present and imperfect tenses

1. to be encircled, surrounded

Conjugation

see this verb's full conjugation at: περικλείω (perikleío)