προκαλούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ka.lǔː.me.nos/ → /pro.kaˈlu.me.nos/ → /pro.kaˈlu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ka.lǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.kaˈlu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.kaˈlu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.kaˈlu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.kaˈlu.me.nos/

Participle

προκᾰλούμενος • (prokaloúmenos) m (feminine προκᾰλουμένη, neuter προκᾰλούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle contracted of προκαλέω (prokaléō)

Declension

First and second declension of προκᾰλούμενος; προκᾰλουμένη; προκᾰλούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προκᾰλούμενος prokaloúmenos	προκᾰλουμένη prokalouménē	προκᾰλούμενον prokaloúmenon		προκᾰλουμένω prokalouménō	προκᾰλουμένᾱ prokalouménā	προκᾰλουμένω prokalouménō		προκᾰλούμενοι prokaloúmenoi	προκᾰλούμεναι prokaloúmenai	προκᾰλούμενᾰ prokaloúmena
Genitive		προκᾰλουμένου prokalouménou	προκᾰλουμένης prokalouménēs	προκᾰλουμένου prokalouménou		προκᾰλουμένοιν prokalouménoin	προκᾰλουμέναιν prokalouménain	προκᾰλουμένοιν prokalouménoin		προκᾰλουμένων prokalouménōn	προκᾰλουμένων prokalouménōn	προκᾰλουμένων prokalouménōn
Dative		προκᾰλουμένῳ prokalouménōi	προκᾰλουμένῃ prokalouménēi	προκᾰλουμένῳ prokalouménōi		προκᾰλουμένοιν prokalouménoin	προκᾰλουμέναιν prokalouménain	προκᾰλουμένοιν prokalouménoin		προκᾰλουμένοις prokalouménois	προκᾰλουμέναις prokalouménais	προκᾰλουμένοις prokalouménois
Accusative		προκᾰλούμενον prokaloúmenon	προκᾰλουμένην prokalouménēn	προκᾰλούμενον prokaloúmenon		προκᾰλουμένω prokalouménō	προκᾰλουμένᾱ prokalouménā	προκᾰλουμένω prokalouménō		προκᾰλουμένους prokalouménous	προκᾰλουμένᾱς prokalouménās	προκᾰλούμενᾰ prokaloúmena
Vocative		προκᾰλούμενε prokaloúmene	προκᾰλουμένη prokalouménē	προκᾰλούμενον prokaloúmenon		προκᾰλουμένω prokalouménō	προκᾰλουμένᾱ prokalouménā	προκᾰλουμένω prokalouménō		προκᾰλούμενοι prokaloúmenoi	προκᾰλούμεναι prokaloúmenai	προκᾰλούμενᾰ prokaloúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προκᾰλουμένως prokalouménōs				προκᾰλουμενώτερος prokaloumenṓteros				προκᾰλουμενώτᾰτος prokaloumenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.