προφανής

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-) +‎ φαίνω (phaínō) +‎ -ής (-ḗs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.pʰa.nɛ̌ːs/ → /pro.ɸaˈnis/ → /pro.faˈnis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.pʰa.nɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.pʰaˈne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ɸaˈnis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.faˈnis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.faˈnis/

Adjective

προφᾰνής • (prophanḗs) m or f (neuter προφᾰνές); third declension

1. showing itself or seen beforehand
2. seen clearly or plainly, conspicuous
3. quite plain or clear

Declension

Third declension of προφᾰνής; προφᾰνές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		προφᾰνής prophanḗs	προφᾰνές prophanés		προφᾰνεῖ prophaneî	προφᾰνεῖ prophaneî		προφᾰνεῖς prophaneîs	προφᾰνῆ prophanê
Genitive		προφᾰνοῦς prophanoûs	προφᾰνοῦς prophanoûs		προφᾰνοῖν prophanoîn	προφᾰνοῖν prophanoîn		προφᾰνῶν prophanôn	προφᾰνῶν prophanôn
Dative		προφᾰνεῖ prophaneî	προφᾰνεῖ prophaneî		προφᾰνοῖν prophanoîn	προφᾰνοῖν prophanoîn		προφᾰνέσῐ / προφᾰνέσῐν prophanési(n)	προφᾰνέσῐ / προφᾰνέσῐν prophanési(n)
Accusative		προφᾰνῆ prophanê	προφᾰνές prophanés		προφᾰνεῖ prophaneî	προφᾰνεῖ prophaneî		προφᾰνεῖς prophaneîs	προφᾰνῆ prophanê
Vocative		προφᾰνές prophanés	προφᾰνές prophanés		προφᾰνεῖ prophaneî	προφᾰνεῖ prophaneî		προφᾰνεῖς prophaneîs	προφᾰνῆ prophanê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		προφᾰνῶς prophanôs			προφᾰνέστερος prophanésteros			προφᾰνέστᾰτος prophanéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• προφανής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “προφανής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • open idem, page 574.
  • overt idem, page 586.

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /pro.faˈnis/
• Hyphenation: προ‧φα‧νής

Adjective

προφανής • (profanís) m (feminine προφανής, neuter προφανές)

1. obvious, evident

Declension

Declension of προφανής

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	προφανής •	προφανής •	προφανές •	προφανείς •	προφανείς •	προφανή •
genitive	προφανούς •	προφανούς •	προφανούς •	προφανών •	προφανών •	προφανών •
accusative	προφανή •	προφανή •	προφανές •	προφανείς •	προφανείς •	προφανή •
vocative	προφανή • / προφανής •	προφανής •	προφανές •	προφανείς •	προφανείς •	προφανή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο προφανής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο προφανής, etc.)

Derived terms

• προφανώς (profanós, “obviously, evidently”)