σπόνδυλος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spón.dy.los/ → /ˈspon.dy.los/ → /ˈspon.di.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spón.dy.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspon.dy.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈspon.dy.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈspon.dy.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈspon.di.los/

Noun

σπόνδῠλος • (spóndulos) m (genitive σπονδῠ́λου); second declension

1. Ionic and Attic form of σφόνδυλος (sphóndulos)

Inflection

Second declension of ὁ σπόνδῠλος; τοῦ σπονδῠ́λου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σπόνδῠλος ho spóndulos	τὼ σπονδῠ́λω tṑ spondúlō	οἱ σπόνδῠλοι hoi spónduloi
Genitive	τοῦ σπονδῠ́λου toû spondúlou	τοῖν σπονδῠ́λοιν toîn spondúloin	τῶν σπονδῠ́λων tôn spondúlōn
Dative	τῷ σπονδῠ́λῳ tôi spondúlōi	τοῖν σπονδῠ́λοιν toîn spondúloin	τοῖς σπονδῠ́λοις toîs spondúlois
Accusative	τὸν σπόνδῠλον tòn spóndulon	τὼ σπονδῠ́λω tṑ spondúlō	τοὺς σπονδῠ́λους toùs spondúlous
Vocative	σπόνδῠλε spóndule	σπονδῠ́λω spondúlō	σπόνδῠλοι spónduloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Alternative forms

• σφόνδυλος m (sfóndylos)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspon.ði.los/

Noun

σπόνδυλος • (spóndylos) m (plural σπόνδυλοι)

1. (medicine, anatomy) vertebra

Declension

Declension of σπόνδυλος

	singular	plural
nominative	σπόνδυλος •	σπόνδυλοι •
genitive	σπονδύλου •	σπονδύλων •
accusative	σπόνδυλο •	σπονδύλους •
vocative	σπόνδυλε •	σπόνδυλοι •

Related terms

• ασπόνδυλος (aspóndylos, “invertebrate, spineless”, adjective)
• σπονδυλική στήλη f (spondylikí stíli, “spine”)
• σπονδυλικός (spondylikós, “vertebral”, adjective)
• σπονδυλωτό n (spondylotó, “vertebrate”)
• σπονδυλωτός (spondylotós, “vertebrate”, adjective)