довикне

Macedonian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈdɔviknɛ]

Verb

довикне • (dovikne) third-singular present, pf (imperfective довикува)

1. (intransitive, semelfactive) to call out to someone, engage someone far away in conversation with a yell

Conjugation

Conjugation of довикне (perfective, present in -е)

l-participles	imperfect	aorist	non-finite forms
masculine	довикнел	довикнал	adjectival participle	—
feminine	довикнела	довикнала	adverbial participle	—
neuter	довикнело	довикнало	verbal noun	—
plural	довикнеле	довикнале	perfect participle	довикнато
	present	imperfect	aorist	imperative
1st singular	довикнам	довикнев	довикнав	—
2nd singular	довикнеш	довикнеше	довикна	довикни
3rd singular	довикне	довикнеше	довикна	—
1st plural	довикнеме	довикневме	довикнавме	—
2nd plural	довикнете	довикневте	довикнавте	довикнете
3rd plural	довикнат	довикнеа	довикнаа	—
Compound tenses
perfect	сум довикнал		present of сум (except in the 3rd person) + aorist l-participle
има-perfect	имам довикнато		present of има + perfect participle
pluperfect	бев довикнал		imperfect of сум + aorist l-participle
има-pluperfect	имав довикнато		imperfect of има + perfect participle
има-perfect reported	сум имал довикнато		perfect of има + perfect participle
future	ќе довикнам		ќе + present
има-future	ќе имам довикнато		future of има + perfect participle
future in the past	ќе довикнев		ќе + imperfect
има-future in the past	ќе имав довикнато		future in the past of има + perfect participle
future reported	ќе сум довикнел		ќе + imperfect l-participle
има-future reported	ќе сум имал довикнато		future reported of има + perfect participle
conditional	би довикнал		би + aorist l-participle
има-conditional	би имал довикнато		conditional of има + perfect participle