ամբարհաւաճութիւն

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Armenian

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

ամբարհաւաճ (ambarhawač) +‎ -ութիւն (-utʻiwn)

Noun

[edit]

ամբարհաւաճութիւն (ambarhawačutʻiwn)

  1. arrogance
    • 5th century, with changes and additions in later centuries, Baroyaxōs [Physiologus] Earliest recension (TR).5.8:[1]
      Խոկալով ի գործս բարութեան, չկարացին հանել ի գլուխ վասն արծաթսիրութեան կամ ամբարհաւաճութեան կամ շնութեան, պոռնկութեան եւ կամ վասն զաւշաքաղութեան կամ վասն այլ իրիք
      Xokalov i gorcs barutʻean, čʻkaracʻin hanel i glux vasn arcatʻsirutʻean kam ambarhawačutʻean kam šnutʻean, poṙnkutʻean ew kam vasn zawšakʻałutʻean kam vasn ayl irikʻ
      • Translation by Gohar Muradyan
        Thinking of good deeds, they did not persevere to the end because of love of money or arrogance, or adultery, fornication or because of avarice or some other thing

Declension

[edit]

Descendants

[edit]
  • Armenian: ամբարհավաճություն (ambarhavačutʻyun) (learned)

References

[edit]
  1. ^ Muradyan, Gohar (2005) Physiologus: The Greek and Armenian Versions with a Study of Translation Technique (Hebrew University Armenian Studies; 6)‎[1], Leuven – Paris – Dudley: Peeters, pages 94, 144

Further reading

[edit]