انثناء

Arabic

Root
ث ن ي (ṯ-n-y)

Noun

اِنْثِنَاء • (inṯināʔ) m

1. verbal noun of اِنْثَنَى (inṯanā) (form VII)

Declension

Declension of noun اِنْثِنَاء (inṯināʔ)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	اِنْثِنَاء inṯināʔ	الِانْثِنَاء al-inṯināʔ	اِنْثِنَاء inṯināʔ
Nominative	اِنْثِنَاءٌ inṯināʔun	الِانْثِنَاءُ al-inṯināʔu	اِنْثِنَاءُ inṯināʔu
Accusative	اِنْثِنَاءً inṯināʔan	الِانْثِنَاءَ al-inṯināʔa	اِنْثِنَاءَ inṯināʔa
Genitive	اِنْثِنَاءٍ inṯināʔin	الِانْثِنَاءِ al-inṯināʔi	اِنْثِنَاءِ inṯināʔi