بهتان

Arabic

Root
ب ه ت (b-h-t)

Noun

بُهْتَان • (buhtān) m

1. verbal noun of بَهَتَ (bahata) (form I)
2. vilification, defamation
3. lying, invective

Declension

Declension of noun بُهْتَان (buhtān)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	بُهْتَان buhtān	الْبُهْتَان al-buhtān	بُهْتَان buhtān
Nominative	بُهْتَانٌ buhtānun	الْبُهْتَانُ al-buhtānu	بُهْتَانُ buhtānu
Accusative	بُهْتَانًا buhtānan	الْبُهْتَانَ al-buhtāna	بُهْتَانَ buhtāna
Genitive	بُهْتَانٍ buhtānin	الْبُهْتَانِ al-buhtāni	بُهْتَانِ buhtāni

Descendants

• Persian: بهتان (bohtân)
  • → Khalaj: buhtân

Khalaj

Noun

بُهتان (buhtân) (definite accusative بُهتانؽ, plural بُهتانلار)

1. Arabic spelling of buhtân (“calumny”)

Declension

Declension of بهتان

	singular	plural
nominative	بهتان	بهتانلار
genitive	بهتانؽݧ	بهتانلارؽݧ
dative	بهتانقا	بهتانلارقا
definite accusative	بهتانؽ	بهتانلارؽ
locative	بهتانچا	بهتانلارچا
ablative	بهتاندا	بهتانلاردا
instrumental	بهتانلا	بهتانلارلا
equative	بهتانوارا	بهتانلاروارا

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic بُهْتَان (buhtān, “false accusation”).

Pronunciation

• (Iran) IPA^(key): /boh.tɒn/
  • (Tehrani) IPA^(key): /boh.tun/

Noun

بهتان • (bohtân) (plural بهتان‌ها (bohtân-hâ))

1. false accusation

Related terms

• بهتان زدن (bohtân zadan, “to accuse”)
• غیبت (ğeybat)
• افترا (efterâ)

Descendants

• → Khalaj: buhtân