ἀμειβόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.meː.bó.me.nos/ → /a.miˈβo.me.nos/ → /a.miˈvo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.meː.bó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.miˈbo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.miˈβo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.miˈvo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.miˈvo.me.nos/

Participle

ἀμειβόμενος • (ameibómenos) m (feminine ἀμειβομένη, neuter ἀμειβόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ἀμείβω (ameíbō)

Declension

First and second declension of ἀμειβόμενος; ἀμειβομένη; ἀμειβόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀμειβόμενος ameibómenos	ἀμειβομένη ameiboménē	ἀμειβόμενον ameibómenon		ἀμειβομένω ameiboménō	ἀμειβομένᾱ ameiboménā	ἀμειβομένω ameiboménō		ἀμειβόμενοι ameibómenoi	ἀμειβόμεναι ameibómenai	ἀμειβόμενᾰ ameibómena
Genitive		ἀμειβομένου ameiboménou	ἀμειβομένης ameiboménēs	ἀμειβομένου ameiboménou		ἀμειβομένοιν ameiboménoin	ἀμειβομέναιν ameiboménain	ἀμειβομένοιν ameiboménoin		ἀμειβομένων ameiboménōn	ἀμειβομένων ameiboménōn	ἀμειβομένων ameiboménōn
Dative		ἀμειβομένῳ ameiboménōi	ἀμειβομένῃ ameiboménēi	ἀμειβομένῳ ameiboménōi		ἀμειβομένοιν ameiboménoin	ἀμειβομέναιν ameiboménain	ἀμειβομένοιν ameiboménoin		ἀμειβομένοις ameiboménois	ἀμειβομέναις ameiboménais	ἀμειβομένοις ameiboménois
Accusative		ἀμειβόμενον ameibómenon	ἀμειβομένην ameiboménēn	ἀμειβόμενον ameibómenon		ἀμειβομένω ameiboménō	ἀμειβομένᾱ ameiboménā	ἀμειβομένω ameiboménō		ἀμειβομένους ameiboménous	ἀμειβομένᾱς ameiboménās	ἀμειβόμενᾰ ameibómena
Vocative		ἀμειβόμενε ameibómene	ἀμειβομένη ameiboménē	ἀμειβόμενον ameibómenon		ἀμειβομένω ameiboménō	ἀμειβομένᾱ ameiboménā	ἀμειβομένω ameiboménō		ἀμειβόμενοι ameibómenoi	ἀμειβόμεναι ameibómenai	ἀμειβόμενᾰ ameibómena
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.