ἀρχαΐζω

See also: αρχαΐζω

Ancient Greek

Etymology

From ἀρχαῖος (arkhaîos, “old, ancient”) +‎ -ίζω (-ízō, denominative verb suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ar.kʰa.íz.dɔː/ → /ar.xaˈi.zo/ → /ar.xaˈi.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ar.kʰa.íz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ar.kʰaˈi.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ar.xaˈi.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ar.xaˈi.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ar.xaˈi.zo/

Verb

ἀρχαΐζω • (arkhaḯzō)

1. to be old-fashioned, copy the ancients (in manners, language, etc.)

Inflection

   Present: ἀρχαῐ̈́ζω, ἀρχαῐ̈́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀρχαῐ̈́ζω	ἀρχαῐ̈́ζεις	ἀρχαῐ̈́ζει	ἀρχαῐ̈́ζετον	ἀρχαῐ̈́ζετον	ἀρχαῐ̈́ζομεν	ἀρχαῐ̈́ζετε	ἀρχαῐ̈́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀρχαῐ̈́ζω	ἀρχαῐ̈́ζῃς	ἀρχαῐ̈́ζῃ	ἀρχαῐ̈́ζητον	ἀρχαῐ̈́ζητον	ἀρχαῐ̈́ζωμεν	ἀρχαῐ̈́ζητε	ἀρχαῐ̈́ζωσῐ(ν)
	optative	ἀρχαῐ̈́ζοιμῐ	ἀρχαῐ̈́ζοις	ἀρχαῐ̈́ζοι	ἀρχαῐ̈́ζοιτον	ἀρχαῐ̈ζοίτην	ἀρχαῐ̈́ζοιμεν	ἀρχαῐ̈́ζοιτε	ἀρχαῐ̈́ζοιεν
	imperative		ἀρχάῐ̈ζε	ἀρχαῐ̈ζέτω	ἀρχαῐ̈́ζετον	ἀρχαῐ̈ζέτων		ἀρχαῐ̈́ζετε	ἀρχαῐ̈ζόντων
middle/ passive	indicative	ἀρχαῐ̈́ζομαι	ἀρχαῐ̈́ζῃ, ἀρχαῐ̈́ζει	ἀρχαῐ̈́ζεται	ἀρχαῐ̈́ζεσθον	ἀρχαῐ̈́ζεσθον	ἀρχαῐ̈ζόμεθᾰ	ἀρχαῐ̈́ζεσθε	ἀρχαῐ̈́ζονται
	subjunctive	ἀρχαῐ̈́ζωμαι	ἀρχαῐ̈́ζῃ	ἀρχαῐ̈́ζηται	ἀρχαῐ̈́ζησθον	ἀρχαῐ̈́ζησθον	ἀρχαῐ̈ζώμεθᾰ	ἀρχαῐ̈́ζησθε	ἀρχαῐ̈́ζωνται
	optative	ἀρχαῐ̈ζοίμην	ἀρχαῐ̈́ζοιο	ἀρχαῐ̈́ζοιτο	ἀρχαῐ̈́ζοισθον	ἀρχαῐ̈ζοίσθην	ἀρχαῐ̈ζοίμεθᾰ	ἀρχαῐ̈́ζοισθε	ἀρχαῐ̈́ζοιντο
	imperative		ἀρχαῐ̈́ζου	ἀρχαῐ̈ζέσθω	ἀρχαῐ̈́ζεσθον	ἀρχαῐ̈ζέσθων		ἀρχαῐ̈́ζεσθε	ἀρχαῐ̈ζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀρχαῐ̈́ζειν				ἀρχαῐ̈́ζεσθαι
participle	m	ἀρχαῐ̈́ζων				ἀρχαῐ̈ζόμενος
	f	ἀρχαῐ̈́ζουσᾰ				ἀρχαῐ̈ζομένη
	n	ἀρχαῐ̈́ζον				ἀρχαῐ̈ζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠρχάῐ̈ζον, ἠρχαῐ̈ζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρχάῐ̈ζον	ἠρχάῐ̈ζες	ἠρχάῐ̈ζε(ν)	ἠρχαῐ̈́ζετον	ἠρχαῐ̈ζέτην	ἠρχαῐ̈́ζομεν	ἠρχαῐ̈́ζετε	ἠρχάῐ̈ζον
middle/ passive	indicative	ἠρχαῐ̈ζόμην	ἠρχαῐ̈́ζου	ἠρχαῐ̈́ζετο	ἠρχαῐ̈́ζεσθον	ἠρχαῐ̈ζέσθην	ἠρχαῐ̈ζόμεθᾰ	ἠρχαῐ̈́ζεσθε	ἠρχαῐ̈́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀρχαῐ̈έω, ἀρχαῐ̈έομαι, ἀρχαῐ̈σθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀρχαῐ̈έω	ἀρχαῐ̈έεις	ἀρχαῐ̈έει	ἀρχαῐ̈έετον	ἀρχαῐ̈έετον	ἀρχαῐ̈έομεν	ἀρχαῐ̈έετε	ἀρχαῐ̈έουσῐ(ν)
	optative	ἀρχαῐ̈έοιμῐ	ἀρχαῐ̈έοις	ἀρχαῐ̈έοι	ἀρχαῐ̈έοιτον	ἀρχαῐ̈εοίτην	ἀρχαῐ̈έοιμεν	ἀρχαῐ̈έοιτε	ἀρχαῐ̈έοιεν
middle	indicative	ἀρχαῐ̈έομαι	ἀρχαῐ̈έῃ, ἀρχαῐ̈έει	ἀρχαῐ̈έεται	ἀρχαῐ̈έεσθον	ἀρχαῐ̈έεσθον	ἀρχαῐ̈εόμεθᾰ	ἀρχαῐ̈έεσθε	ἀρχαῐ̈έονται
	optative	ἀρχαῐ̈εοίμην	ἀρχαῐ̈έοιο	ἀρχαῐ̈έοιτο	ἀρχαῐ̈έοισθον	ἀρχαῐ̈εοίσθην	ἀρχαῐ̈εοίμεθᾰ	ἀρχαῐ̈έοισθε	ἀρχαῐ̈έοιντο
passive	indicative	ἀρχαῐ̈σθήσομαι	ἀρχαῐ̈σθήσῃ	ἀρχαῐ̈σθήσεται	ἀρχαῐ̈σθήσεσθον	ἀρχαῐ̈σθήσεσθον	ἀρχαῐ̈σθησόμεθᾰ	ἀρχαῐ̈σθήσεσθε	ἀρχαῐ̈σθήσονται
	optative	ἀρχαῐ̈σθησοίμην	ἀρχαῐ̈σθήσοιο	ἀρχαῐ̈σθήσοιτο	ἀρχαῐ̈σθήσοισθον	ἀρχαῐ̈σθησοίσθην	ἀρχαῐ̈σθησοίμεθᾰ	ἀρχαῐ̈σθήσοισθε	ἀρχαῐ̈σθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀρχαῐ̈έειν			ἀρχαῐ̈έεσθαι		ἀρχαῐ̈σθήσεσθαι
participle	m	ἀρχαῐ̈έων			ἀρχαῐ̈εόμενος		ἀρχαῐ̈σθησόμενος
	f	ἀρχαῐ̈έουσᾰ			ἀρχαῐ̈εομένη		ἀρχαῐ̈σθησομένη
	n	ἀρχαῐ̈έον			ἀρχαῐ̈εόμενον		ἀρχαῐ̈σθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀρχαῐ̈ῶ, ἀρχαῐ̈οῦμαι, ἀρχαῐ̈σθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀρχαῐ̈ῶ	ἀρχαῐ̈εῖς	ἀρχαῐ̈εῖ	ἀρχαῐ̈εῖτον	ἀρχαῐ̈εῖτον	ἀρχαῐ̈οῦμεν	ἀρχαῐ̈εῖτε	ἀρχαῐ̈οῦσῐ(ν)
	optative	ἀρχαῐ̈οίην, ἀρχαῐ̈οῖμῐ	ἀρχαῐ̈οίης, ἀρχαῐ̈οῖς	ἀρχαῐ̈οίη, ἀρχαῐ̈οῖ	ἀρχαῐ̈οῖτον, ἀρχαῐ̈οίητον	ἀρχαῐ̈οίτην, ἀρχαῐ̈οιήτην	ἀρχαῐ̈οῖμεν, ἀρχαῐ̈οίημεν	ἀρχαῐ̈οῖτε, ἀρχαῐ̈οίητε	ἀρχαῐ̈οῖεν, ἀρχαῐ̈οίησᾰν
middle	indicative	ἀρχαῐ̈οῦμαι	ἀρχαῐ̈ῇ	ἀρχαῐ̈εῖται	ἀρχαῐ̈εῖσθον	ἀρχαῐ̈εῖσθον	ἀρχαῐ̈ούμεθᾰ	ἀρχαῐ̈εῖσθε	ἀρχαῐ̈οῦνται
	optative	ἀρχαῐ̈οίμην	ἀρχαῐ̈οῖο	ἀρχαῐ̈οῖτο	ἀρχαῐ̈οῖσθον	ἀρχαῐ̈οίσθην	ἀρχαῐ̈οίμεθᾰ	ἀρχαῐ̈οῖσθε	ἀρχαῐ̈οῖντο
passive	indicative	ἀρχαῐ̈σθήσομαι	ἀρχαῐ̈σθήσῃ	ἀρχαῐ̈σθήσεται	ἀρχαῐ̈σθήσεσθον	ἀρχαῐ̈σθήσεσθον	ἀρχαῐ̈σθησόμεθᾰ	ἀρχαῐ̈σθήσεσθε	ἀρχαῐ̈σθήσονται
	optative	ἀρχαῐ̈σθησοίμην	ἀρχαῐ̈σθήσοιο	ἀρχαῐ̈σθήσοιτο	ἀρχαῐ̈σθήσοισθον	ἀρχαῐ̈σθησοίσθην	ἀρχαῐ̈σθησοίμεθᾰ	ἀρχαῐ̈σθήσοισθε	ἀρχαῐ̈σθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀρχαῐ̈εῖν			ἀρχαῐ̈εῖσθαι		ἀρχαῐ̈σθήσεσθαι
participle	m	ἀρχαῐ̈ῶν			ἀρχαῐ̈ούμενος		ἀρχαῐ̈σθησόμενος
	f	ἀρχαῐ̈οῦσᾰ			ἀρχαῐ̈ουμένη		ἀρχαῐ̈σθησομένη
	n	ἀρχαῐ̈οῦν			ἀρχαῐ̈ούμενον		ἀρχαῐ̈σθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠρχάῐ̈σᾰ, ἠρχαῐ̈σᾰ́μην, ἠρχαῐ̈́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρχάῐ̈σᾰ	ἠρχάῐ̈σᾰς	ἠρχάῐ̈σε(ν)	ἠρχαῐ̈́σᾰτον	ἠρχαῐ̈σᾰ́την	ἠρχαῐ̈́σᾰμεν	ἠρχαῐ̈́σᾰτε	ἠρχάῐ̈σᾰν
	subjunctive	ἀρχαῐ̈́σω	ἀρχαῐ̈́σῃς	ἀρχαῐ̈́σῃ	ἀρχαῐ̈́σητον	ἀρχαῐ̈́σητον	ἀρχαῐ̈́σωμεν	ἀρχαῐ̈́σητε	ἀρχαῐ̈́σωσῐ(ν)
	optative	ἀρχαῐ̈́σαιμῐ	ἀρχαῐ̈́σειᾰς, ἀρχαῐ̈́σαις	ἀρχαῐ̈́σειε(ν), ἀρχαῐ̈́σαι	ἀρχαῐ̈́σαιτον	ἀρχαῐ̈σαίτην	ἀρχαῐ̈́σαιμεν	ἀρχαῐ̈́σαιτε	ἀρχαῐ̈́σειᾰν, ἀρχαῐ̈́σαιεν
	imperative		ἀρχάῐ̈σον	ἀρχαῐ̈σᾰ́τω	ἀρχαῐ̈́σᾰτον	ἀρχαῐ̈σᾰ́των		ἀρχαῐ̈́σᾰτε	ἀρχαῐ̈σᾰ́ντων
middle	indicative	ἠρχαῐ̈σᾰ́μην	ἠρχαῐ̈́σω	ἠρχαῐ̈́σᾰτο	ἠρχαῐ̈́σᾰσθον	ἠρχαῐ̈σᾰ́σθην	ἠρχαῐ̈σᾰ́μεθᾰ	ἠρχαῐ̈́σᾰσθε	ἠρχαῐ̈́σᾰντο
	subjunctive	ἀρχαῐ̈́σωμαι	ἀρχαῐ̈́σῃ	ἀρχαῐ̈́σηται	ἀρχαῐ̈́σησθον	ἀρχαῐ̈́σησθον	ἀρχαῐ̈σώμεθᾰ	ἀρχαῐ̈́σησθε	ἀρχαῐ̈́σωνται
	optative	ἀρχαῐ̈σαίμην	ἀρχαῐ̈́σαιο	ἀρχαῐ̈́σαιτο	ἀρχαῐ̈́σαισθον	ἀρχαῐ̈σαίσθην	ἀρχαῐ̈σαίμεθᾰ	ἀρχαῐ̈́σαισθε	ἀρχαῐ̈́σαιντο
	imperative		ἀρχάῐ̈σαι	ἀρχαῐ̈σᾰ́σθω	ἀρχαῐ̈́σᾰσθον	ἀρχαῐ̈σᾰ́σθων		ἀρχαῐ̈́σᾰσθε	ἀρχαῐ̈σᾰ́σθων
passive	indicative	ἠρχαῐ̈́σθην	ἠρχαῐ̈́σθης	ἠρχαῐ̈́σθη	ἠρχαῐ̈́σθητον	ἠρχαῐ̈σθήτην	ἠρχαῐ̈́σθημεν	ἠρχαῐ̈́σθητε	ἠρχαῐ̈́σθησᾰν
	subjunctive	ἀρχαῐ̈σθῶ	ἀρχαῐ̈σθῇς	ἀρχαῐ̈σθῇ	ἀρχαῐ̈σθῆτον	ἀρχαῐ̈σθῆτον	ἀρχαῐ̈σθῶμεν	ἀρχαῐ̈σθῆτε	ἀρχαῐ̈σθῶσῐ(ν)
	optative	ἀρχαῐ̈σθείην	ἀρχαῐ̈σθείης	ἀρχαῐ̈σθείη	ἀρχαῐ̈σθεῖτον, ἀρχαῐ̈σθείητον	ἀρχαῐ̈σθείτην, ἀρχαῐ̈σθειήτην	ἀρχαῐ̈σθεῖμεν, ἀρχαῐ̈σθείημεν	ἀρχαῐ̈σθεῖτε, ἀρχαῐ̈σθείητε	ἀρχαῐ̈σθεῖεν, ἀρχαῐ̈σθείησᾰν
	imperative		ἀρχαῐ̈́σθητῐ	ἀρχαῐ̈σθήτω	ἀρχαῐ̈́σθητον	ἀρχαῐ̈σθήτων		ἀρχαῐ̈́σθητε	ἀρχαῐ̈σθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀρχαῐ̈́σαι			ἀρχαῐ̈́σᾰσθαι		ἀρχαῐ̈σθῆναι
participle	m	ἀρχαῐ̈́σᾱς			ἀρχαῐ̈σᾰ́μενος		ἀρχαῐ̈σθείς
	f	ἀρχαῐ̈́σᾱσᾰ			ἀρχαῐ̈σᾰμένη		ἀρχαῐ̈σθεῖσᾰ
	n	ἀρχαῐ̈́σᾰν			ἀρχαῐ̈σᾰ́μενον		ἀρχαῐ̈σθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἠρχάῐ̈κᾰ, ἠρχάῐ̈σμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρχάῐ̈κᾰ	ἠρχάῐ̈κᾰς	ἠρχάῐ̈κε(ν)	ἠρχαῐ̈́κᾰτον	ἠρχαῐ̈́κᾰτον	ἠρχαῐ̈́κᾰμεν	ἠρχαῐ̈́κᾰτε	ἠρχαῐ̈́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠρχαῐ̈́κω	ἠρχαῐ̈́κῃς	ἠρχαῐ̈́κῃ	ἠρχαῐ̈́κητον	ἠρχαῐ̈́κητον	ἠρχαῐ̈́κωμεν	ἠρχαῐ̈́κητε	ἠρχαῐ̈́κωσῐ(ν)
	optative	ἠρχαῐ̈́κοιμῐ, ἠρχαῐ̈κοίην	ἠρχαῐ̈́κοις, ἠρχαῐ̈κοίης	ἠρχαῐ̈́κοι, ἠρχαῐ̈κοίη	ἠρχαῐ̈́κοιτον	ἠρχαῐ̈κοίτην	ἠρχαῐ̈́κοιμεν	ἠρχαῐ̈́κοιτε	ἠρχαῐ̈́κοιεν
	imperative		ἠρχάῐ̈κε	ἠρχαῐ̈κέτω	ἠρχαῐ̈́κετον	ἠρχαῐ̈κέτων		ἠρχαῐ̈́κετε	ἠρχαῐ̈κόντων
middle/ passive	indicative	ἠρχάῐ̈σμαι	ἠρχάῐ̈σαι	ἠρχάῐ̈σται	ἠρχάῐ̈σθον	ἠρχάῐ̈σθον	ἠρχαῐ̈́σμεθᾰ	ἠρχάῐ̈σθε	ἠρχαῐ̈́δᾰται
	subjunctive	ἠρχαῐ̈σμένος ὦ	ἠρχαῐ̈σμένος ᾖς	ἠρχαῐ̈σμένος ᾖ	ἠρχαῐ̈σμένω ἦτον	ἠρχαῐ̈σμένω ἦτον	ἠρχαῐ̈σμένοι ὦμεν	ἠρχαῐ̈σμένοι ἦτε	ἠρχαῐ̈σμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠρχαῐ̈σμένος εἴην	ἠρχαῐ̈σμένος εἴης	ἠρχαῐ̈σμένος εἴη	ἠρχαῐ̈σμένω εἴητον/εἶτον	ἠρχαῐ̈σμένω εἰήτην/εἴτην	ἠρχαῐ̈σμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠρχαῐ̈σμένοι εἴητε/εἶτε	ἠρχαῐ̈σμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἠρχάῐ̈σο	ἠρχαῐ̈́σθω	ἠρχάῐ̈σθον	ἠρχαῐ̈́σθων		ἠρχάῐ̈σθε	ἠρχαῐ̈́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠρχαῐ̈κέναι				ἠρχαῐ̈́σθαι
participle	m	ἠρχαῐ̈κώς				ἠρχαῐ̈σμένος
	f	ἠρχαῐ̈κυῖᾰ				ἠρχαῐ̈σμένη
	n	ἠρχαῐ̈κός				ἠρχαῐ̈σμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἠρχαῐ̈́κειν, ἠρχαῐ̈́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρχαῐ̈́κειν, ἠρχαῐ̈́κη	ἠρχαῐ̈́κεις, ἠρχαῐ̈́κης	ἠρχαῐ̈́κει(ν)	ἠρχαῐ̈́κετον	ἠρχαῐ̈κέτην	ἠρχαῐ̈́κεμεν	ἠρχαῐ̈́κετε	ἠρχαῐ̈́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἠρχαῐ̈́σμην	ἠρχάῐ̈σο	ἠρχάῐ̈στο	ἠρχάῐ̈σθον	ἠρχαῐ̈́σθην	ἠρχαῐ̈́σμεθᾰ	ἠρχάῐ̈σθε	ἠρχαῐ̈́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀναρχαΐζω (anarkhaḯzō, “bring back to old ways”)
• ἀπαρχαΐζω (aparkhaḯzō, “compare to something ancient”)

Related terms

• ἀρχαϊσμός (arkhaïsmós)
• ἀρχή (arkhḗ)
• ἄρχω (árkhō)

Descendants

• → English: archaize
• → Greek: αρχαΐζω (archaḯzo) (learned)

Further reading

• “ἀρχαΐζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀρχαΐζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀρχαΐζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)