ἡγεμόνος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.ɡe.mó.nos/ → /i.ʝeˈmo.nos/ → /i.ʝeˈmo.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.ɡe.mó.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.ɡeˈmo.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ʝeˈmo.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ʝeˈmo.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ʝeˈmo.nos/

Noun

ἡγεμόνος • (hēgemónos)

1. genitive singular of ἡγεμών (hēgemṓn)